Bir Kadının En Doğal Hakkı;
İster Tül, İster Mini, İsterse Patates Çuvalı
ARTIK SIKTI, DİMİ HANIMLAR
Kadın dediğin, gardırobunun efendisidir.
Kolay mı düzüldü o dolaplar? Yıllarca kredi ödendi, her biri bir anı, her biri bir hayal… 5 ömre yetecek kadar kıyafet. Bir kısmı hiç giyilmeden dolaplarda kalacak belki ama ne fark eder? O kıyafetler, kadının özgürlüğünün sembolleridir.
Kadın, kendi vücudunun tek sahibidir. İster mini etekle süzülsün, ister evde giyeceği gecelikle işe gitsin, ister tiril tiril elbise ile salınsın, isterse leopar desenli taytla mahalleyi turlasın; bu onun kararıdır. Kendi vücudunu, kendi tarzını, kendi hikayesini yaratma hakkı tamamen ona aittir.
Evli mi? Bekar mı? Çocuklu mu? Kedili mi? Hiç fark etmez.
Bir kadın aynaya bakıp “Bugün bu moddayım” dediği an, o kıyafet onun tahtıdır, tacıdır, manifestosudur.
Ama gelin görün ki, bazı kocalar var, sanki gardırop polisliği yapmak, evlilik cüzdanına işlenmiş kutsal bir görevmiş gibi davranıyorlar. Hadsiz dümbelekler.
Bu ne? Çok kısa!
Bu ne? Çok dar!
Bu ne? Göğüslerin görünüyor!
Bu ne? Bacakların ortada!
Bu ne? Vücut hatların belirgin!
Bu ne? Çok kırmızı!
Pardon ama, sen ne zamandır Vogue’un baş editörü oldun da bizim haberimiz yok?
İşin özü şu:
Bir kadın, evli bile olsa, kendi bedeninin, ruhunun ve tarzının patronudur. Evlilik, bir özgürlük hapishanesine dönüşecekse, o yüzük parmağa değil, boyna bir kement gibi geçer.
_“Ama efendim, toplum ne der? Rahatsız oluyorum!”
_“Ama efendim, onlarca erkek seni böyle görüp şehvet duyar! Rahatsız oluyorum!”
_“Ama efendim, sokakta ki erkekler senin erotik çağrışım veren yerlerini niye görsün? Rahatsız oluyorum!”
Rahastsız olan Doktora gitsin.
Karısının rahat ve vücudunu göstererek giyinmesini istemeyen Erkek, önce toplumun yargısını değil, kendi aynalarındaki yansımasını incelemeli.
Bir kadının kıyafetini, bedenini nasıl taşıyacağını sorgulamak ne kadar da eski kafalı bir düşünce!
Kadın, istediği gibi giyinir çünkü bu, onun en doğal hakkıdır. Nokta.
Şimdi gelelim o “kabul etmeyen hadsiz dümbelek koca” meselesine.
Diyelim ki bir koca, karısının giydiği kıyafete karışıyor, “Bunu giyemezsin, bu yakışmaz, bu uygunsuz!” diye itiraz ediyor.
Sevgili koca, madem bu kadar rahatsızsın, kapı orada! Çıkar gidersin. Evet, yanlış duymadın. Kadın, senin “onay” makamına başvurmak zorunda değil. Onun vücudu, onun kıyafeti, onun özgürlüğü, onun hikayesi. Kadın, vücudunu tüm dünyaya istediği gibi sergiler. Sana ne bundan?
Senin görevin, o hikayeye destek olmak. Alkış tutmak. “Aşkım, bu renk sana çok yakışmış,” demek.
Erkekler karını şehvetle süzerken bundan övünç duyman lazım. Gururlanman lazım. Çünkü o kadın kendi vücudunun sahibidir. Yüzlerce Erkek senin karını şehvetle süzüyorsa ne mutlu sana ki böyle beğenilen bir Karın var.
Eğer bunu yapamıyorsan, bavulunu topla ve “eski kafalılar kampına” doğru yola çık.
Ya da git, mağaranda mutlu mesut yaşa.
Tabii, burada işin ironisi şu: Koca giderse, kadın üzülür mü? Hadi canım!
Kadın, o gardırobun başına geçer, en sevdiği mini eteğini, göğüs dekolteli bluzunu giyer, arkadaşlarıyla buluşur, önce meyhaneye, sonra da barlara gider, sabah gün ışıyana kadar özgürce dans eder ve hayatına devam eder. Çünkü özgür bir kadın, kimsenin gölgesine sığınmaz. O, kendi güneşidir.
Koca dediğin, o güneşi gölgelemeye değil, ışığını yansıtmaya yarar.
Anlamadıysan, üzülme anlatırız tekrar: Kadın, istediği gibi giyinir. Beğenmeyen, kapıyı bulur.
Sonuç?
Özgürlük, her kadının doğumla gelen tacıdır. O tacı kimse deviremez. Hele hadsiz bir koca, hiç deviremez.
Giyin, güzel kadın. Süzül, parılda, dünyayı kendi renginle boya.
Gerisi? Gerisi teferruat.
#vücudumbenimdir #Kadın #Özgürlük #KıyafetimeKarışma #Kadınlarİçin #ModaBenimSeçimim #FeministSözler #KadınGücü #vücudumuözgürcesergilerim #yaşasınfeminizm
Yazan
Korhan KÜLÇE
Not: Mağaramdan selamlar. Serin ve küçük mağaramda mutluyum.
