Online Üye
Online Ziyaretçi
Kalbinin Kıyısında
Bir yolculuğa çıktım içimle,
Yeni bir yer değil, senin kalbinle.
Sessizce yürüdüm duygularına,
Bir ezgi gibi vardım kıyılarına.
Üçüncü basamakta durdum bir an,
Gözlerin baktı, içime doldu zaman.
Bir haber saldım eski şarkılarla,
Susuz kaldım, ama sustum onlarla.
Ne çok güldüm, ne çok ağladım ben,
Bir şehir gibiyim, ne tam ne de sen.
Doğru zamanda çıktın karşıma,
İnandım, rast geldin dualarıma.
Kalbimden gelen bir titreşimdin,
Tanıdık bir sesle “hoş geldindi"
Bir makam gibi yer ettin içimde,
Seninle tamamlandım sessizce.
Bir gün sustun, ben de sustum,
İçimde kırık bir ses unuttum.
Ne bir veda, ne bir selâm,
Sadece eksik bir akşam.
Bir şarkı çaldı uzaktan,
Buselik gibi, yavaş, yorgun.
Her notasında sen vardın,
Her susuşunda ben oldum.
Gözlerin bir an geçti içimden,
Ne tam hüzün, ne tam sevinçten.
Bir yol vardı, yürüyemedik,
Bir söz vardı, söyleyemedik.
Şimdi zamanla barıştım ben,
Ne seni suçlarım, ne kendimi.
Buselik gibi kaldı öpüşün içimde,
Ne tam biten, ne yeniden biri.
Bir dokunuşun eksik kaldı,
Bir gülüşün, bir “iyi misin?”
Kalbim hâlâ seni arar,
Bir “buradayım” demeni özlemişim.
Mehmet Aluç