Issız bir karanlığın içinde,
Zamandan eser kalmadı.
Ne parlayan yıldızlar var gökte,
Ne de yeryüzünde bir ben.

Ruhum yükseliyor şimdi,
Işıklar içinden geçip.
Etrafımda dönüyor suretler,
Parça parça benden yitip.

Duyuluyor ara sıra birkaç küçük fısıldama.
Yükseldikçe ruhum, ışığın ortasına.
Zaman eriyor parçalanırcasına,
Sükunet kaplıyor içimi huzurla.

Anlıyorum artık her şeyi usulca,
Boşluktan doğan her varlık gibi.
Ben de dönüyorum artık onun huzuruna,
Işıklar içinde,
Sonsuza kadar var olmaya.
( Ölümün Ardından 2 başlıklı yazı vo tarafından 25.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu