Online Üye
Online Ziyaretçi
Sensizliğin İçinde
Bir nefes gibi ağır,
geçmişin gölgesinde yürürüm.
Kırık anıların arasında
bir tarlakuşu ürker gibi
yüreğim titrer, bazen saldırır.
Ama dururum,
irademin suskunluğunda.
Dinlerim sessizliği,
sadece rüzgârı değil,
kendi iç sesimi de.
Gözlerim görüyor,
ama her şey görünmez;
ardında ışık tutamadığım
gizli derinlikler var.
Ben bir aşığım,
yıldızlara bakarım,
ama kendi içimde de yol ararım.
Her kırık parçam,
her zaafım,
beni tamamlayan bir harita gibi.
Ve anlarım ki,
insan olmak sadece hissetmek değil;
anlamak, beklemek, susmak
ve sevgiyle yürümektir
görünmeyenin ışığında.
Sessizlik var elimde,
kırık anılarla dolu bir el gibi.
Tarlakuşu ürker, yüreğim titrer,
ama susmak öğrenilir burada.
Gözlerim görür,
ama her şey görünmez.
Kendi içimde bir aşığım,
yıldızları arar,
kendini de…
Zaaflarım birer yol haritası,
kırık parçalarım birer ışık.
Ve anlarım ki
insan olmak,
susmak, beklemek
ve görünmeyenin ışığında yürümektir. Vesselam.
Mehmet Aluç