Sen Benim Penceremdin

Sen benim pencerelerimdin,

Sabah güneþiyle açýlýrken,

Parmak uçlarýmla sýcaklýðýný hissettim,

Yumuþaklýðýný sevdim,

Ve hayata merakýný örnek aldým.

Birlikte kurmaya çalýþýrken

Bu çok sesli kahkahalarý,

Bu bitmeyen þarkýyý,

Þimdi þimdi anlýyorum

Parlayan gözlerinin çizdiði

Mahallenin ardýndaki masalý.

Sen benim sokak oyunlarýmdýn,

Renkli tebeþirlerle kaldýrýma yazýlan,

Bir topun peþinde koþarken düþülen,

Ama yine gülerek kalkýlan.

Ama yine de güzeliz.

Bir gün ayný parkta salýncaða bineriz,

Bir gün ayný kahkahada çoðalýrýz.

Bir sabah manavýn önünde portakal kasalarý dizilmiþti,

Kokusu bütün sokaða yayýlmýþtý.

Yanýmýzdan geçen çocuk,

Kasadan bir tane alarak kaçmýþtý

Manav peþinde koþarken

Bizde kasadan birer tane alarak kaçmýþtýk,

Bir akþamüstü mahalle kahvesinde

Radyodan eski bir türkü çaldý,

Masalarda okey taþlarý dizildi,

Biz sessizce birbirimize baktýk,

Ve gülümsemek bize yetti.

Mehmet Aluç