Dünyaya sayısız insan sığındı,

Bir ben kaldım kıyısında sözlerin.

Karanlık bir gölgeden değil,

Gecikmiş bir nefes gibi içimde büyüdü yalnızlık.


Toprak…

Varsın serilsin üzerime ağır bir yaz sessizliğiyle,

Hüznün değil, unutuşun yumuşak eli değsin.

Yağmurlar yağsın gökten dökülen her damla

Sığdıramayan dünyanın mahcup fısıltısı olsun.


Belki son bir kez tutar yasımı rüzgâr,

Belki bulutlar çöker de iç geçirmeyi öğrenir.

Ama bilirim,

Ben yine de bu dünya kadar geniş bir susuşa

Sığacak kadar varım.


Ve yağmurlar ağlarken bile,

Bir damlasında saklı kalır

Benden geriye kalan ışık.


( Son Yas başlıklı yazı yaren-damla-karayaka tarafından 1.12.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu