Online Üye
Online Ziyaretçi
I.
Dağın eteğinde, yeşilin kucağı,
Küçük pencereler, bir bilgelik ocağı.
Tozlu yollardan koşar gelir çocuklar,
Sırtlarında umut, gözlerinde baharlar.
Her bir taşında emek, her bir tahtası eski,
Kalplere serpilir, bilginin nârin deski.
II.
Sobada köz yanar, çıtır çıtır ses verir,
Kara tahta üstünde, harfler hayat bulur.
Öğretmen bir fidan, sabırla sular her gün,
Küçük ellerde büyür, yarının aydınlık yönü.
Sıralarda fısıltı, bazen coşkulu bir ses,
En saf arkadaşlıklar, burada alır nefes.
III.
Teneffüs zili çalar, avlu şenlenir birden,
Misket sesleri yükselir, unutulur kederden.
Toprağın kokusu siner, oyunların tadına,
Özgürlük dersi alınır, koşarken kana kana.
Çiçekler açar bahar gelince pencerede,
Her bir çocuk bir yıldız, parlar bu hanede.
IV.
Unutulmaz anılar, kalpte saklı iz kalır,
Sade bir derslikte, büyük düşler kurulur.
Köy okulu yuvadır, sevgiyle örülmüştür,
Umut yeşerten toprak, ilimle sürülmüştür.
Sizsiniz geleceğimiz, bu toprakların sesi,
Yurdun her köşesinde, çalınır bilgi nefesi.