SEVDA
Kimileri sana kuş dedi, kimileri rüzgâr.
Kimine göre sahrada su oldun, kimine göre şimşek..
Oysa sen ağaçların sessizliğindeydin, ceylanların bakışında,
Bulutların tevekkülünde ve dağların sabrında..
Sana ne bir renk verebilirdim ne de isim.
Kavakların hüznünde dinledim seni, baharların pembesinde gördüm.
Irmaklar söyledi türkünü.
Bir topraktan dinledim öykünü bir de yürekten..
Dağlar bir tek sana yol verdi, yalnız sana selam götürdü turnalar.
Çağlayanlarda gördüm coşkunu.
İnce bir karanfil gibi taşıdım seni yüreğimde.
Kar tanelerinin nakışındaydın sen, denizin mavi gülüşünde..
Rüzgârlar fısıldadı şiirini, başaklarda anladım ağırlığını.
Bir gelinciklerden baktın bana, bir yıldızlardan.
Gözlerimdeydin sen, seninle baktım..
Kirpiklerime hapsedilmiş nemli bir buluttun.
En güzel onlar ağladı sana, bir de ben…