Online Üye
Online Ziyaretçi
Geçiyorum gönlümün
mevsiminden
Gözlerim yaşlı
yüreğim buruk
Ve geleceğim, çok
karanlık…
Her gün bakıyorum
sana
Gökteki bulutlara,
yerdeki ağaçlara
Ne olur yapma bunu
bana
Gelip geçiyor
nedensiz mevsimler
Gönlüm hala oralarda
Birini gördüm demiryolunda
Bir elinde kâğıt bir
elinde kalem
Yazıyor hayatını,
yazıyor
Karga sesleri duyuyor
Ağaçlar bile ederken
isyan
Gönlünü hiç kimseye
açmıyor…
Gelip geçiyorlar
mevsimimden
Bakmadan yürüyorlar
Arkalarında karanlık
Önleri aydınlık
Akasya kokuları
içinde
Bana geliyorlar…