Ayrılık Kefeni



Güneşin renklerini tanıdım gözlerinde

Yağmur sonrası öpüşlerini topladım

Gökkuşağı ördüm

Bir türlü altından geçemedim

Boş ver

Zaten güzel dileklerim kalmadı 

Sevişmelerin izinden arındı tenim

Bak gör bom/boşum

 

Gittiğin an penceremde asılı kaldı

Çok zaman geçmedi

Daha anılara bile atılmadı

Uzayan gölgen beni alnımdan vurdu

Kanım akmadı

Çığlığım duyulmadı

Gitme demedim / diyemedim

 

Bıraktın karlı dağların koynunda

Öpsen hala sıcak dudağım

Bir tek seni sevdim

Sevdama adını verdim

Ah güneşim yorgundu gidişin

 

Çok ayrılık şiiri okudum

Okudum geçtim, hissetmedim

Ağlayan gözlere bakıp aldırma dedim

Şimdi mahcubum

 

Rüzgârda yırtık mektuplar gibiyim

Her parçam ayrı yerde

Hayallerimi martı kanatlarına serdim

Boş ver, boş ver

Yeniden sevemem bilirsin

 

Bana reva mı gördün ayrılığı

Kan kokulu güllerin bülbülü müydün?

Ayrılık kefeni çok mu yakıştı cana

Bıraksaydın ben bildiğim gibi ölürdüm





Ödünç Gülüşler / Nevim Karahan





 

( Ayrılık Kefeni başlıklı yazı Nevm Karahan tarafından 15.07.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu