Hüzün Bahçelerine Düştü Gözyaşı (1)
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı
Ben oradaydım, sen oradaydın
Kırılmış duygularımız yanımızdaydı
Ayrılıklar, hasretler bir aradaydı
Kimsesiz caddelere yazılırken isimler
Duadaydı eller, ışıklar sönerken
Ruhumun ıstırap merdivenlerinde
Yoruldum peşi sıra koşmaktan
Yakalayamadığım gerçekleri...
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı
Ağladık kurudu gözlerimizde ırmaklar
Kurudu hayallerde sevgililer
Sevgilide bitti en mahrem dilekler
Dilekler adanmıştım, adamıştık ama
Ulu gürgenler gibi bir bir yıkıldılar
Yıkıldı vicdanımıza dikilen direkler
Sorgularken bu hazin coğrafyamızı...
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı
Kayboldum bir ummanda Mecnun’um
Aradım ben’i ruhumun derinliklerinde
Her derinlik kopardı yüreğimden bir parça
İpini çekti gece
Sessizliğe büründü
Sensizliğin gölgesinde
Sensizlik cümlelerin her kelimesinde.
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı
Gece kuzgun bakışlarını dikti
Bulutlardan süzüldü, sağıldı hüzün
Kızıl bir gözyaşı düştü
Yalnızlık yazan duygularıma
Sır sürüldü üzerine
Asla açılmasın diye...
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı
Tutuldu kalemim
Lal oldu dilim
Kendimi mısralarda aradığım yerdeyim…
adem efiloğlu
(
Hüzün Bahçelerine Düştü Gözyaşı (1) başlıklı yazı
AdemEFİLOĞLU tarafından
30.04.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
