SE-Vİ-YO-RUM
Katlanmış bir kâğıt; beyaz, bembeyaz
Tutuşturuverdin derste elime
“Oku” dedin;”Oku, sonra sen de yaz”
Açıp baktım dört hece bir kelime.
Boynu bükük dolaşırdım evvelce
Bana hayat verdi hayat, dört hece
Kanatlanıp uçtum kırk gün kırk gece
Sevincimden sığmaz oldum ilime.
İtalik yazmıştın kurşun kalemle
Kesmiştin bağımı dertle, elemle
Bir tek kelimeden hâsıl , bu cümle
Bir ömür pelesenk oldu dilime.
Hemen “Ben de…”diye yazdım altına
Ve kuruldum bahtiyarlar tahtına
En sonunda, boyun eğip bahtına
Küller karıştırdın seher yelime.
O gündür bu gündür olmuşum sayrı
Sen benden uzakta, ben senden ayrı
Adını ansalar ağlarım gayrı
Sakın ola değmesinler telime.
Sende midir hâlâ o beyaz kâğıt
“Dört hece, dokuz harf” dilimde ağıt…
Çek dem’i Hoc’oğlu, efkârı dağıt
Zaten şurda ne kaldı ki ölüme…
Ahmet KÖKEN
(
Se-vi-yo-rum başlıklı yazı
ahmet-koken tarafından
5.10.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
