Online Üye
Online Ziyaretçi
O GÜNDEN BERİ
Uzaklardan gülümseyen üzüm gözlerin bende…
İncecik ellerin, ferah sözlerin bende...
Kırmızı kalemin bende, yeşil mendilin bende…
Sen nerdesin yâr?
Nerelerdesin?
Bırakıp gittin beni ateşler içinde…
Biliyorum ki şimdi sen, eldesin…
Solmuştur güllerin başka bahçelerde biliyorum
Tedirgindir güvercin yüreğin âh tedirgindir
Zoraki tebessümlerle geçerdir gündüzlerin
Gecelerinse gergindir biliyorum…
En son Yirmibirağaç’ta badem toplarken görmüştüm seni:
1974’dü...
Haziran’dı...
Salı’ydı...
Akşamüstüydü…
İşte ben;
İnleyen bir kırık ney’im o günden beri…
Ve hâlâ
Kırmızı kalemi elime tutuşturduğun ağacın dibindeyim…
Hâlâ o yangın yerindeyim yâr…
Ahmet KÖKEN