Sona Giden Yolcu
Bir yalan olsun bu koca bir yalan
Unutmadı seni unuttu sanan
Ruhumu çürüten bir ölümle
Sıçradı bir kâbusun tam ortasından
Yıkılmaya yüz tutmuş duvar gölgelerinde
Uğultuyla geçiyorsun dalgın gözlerimden
Tehlikeli yalnızlığın arifesinde
Anlıma çatılan bir kıyametmiş
Elime kırık bir çöp aldım
Olur, olmaz çizdim yeryüzünü
Süslerken en güzel bahçelerimi
Kem günler bana denk gelecekmiş
Kağnılar yürüttüm arzdan arşa
Yükü çuvallanmış acılarım
Geçitteler yas havasında
Kapatırken kafesimin kapısını
Hayat ölüm arzusuyla güdülmekmiş
Sen
Ceplerime cam kırığı döşeyen
Kanıyor ellerim ne zaman üşüsem
Her nefesin alışı demir atar ciğerime
Ve bir âşık maşukunu toprağa verince
Ona giden yollar ölümden geçermiş
Ne garip şimdi sana giden yolun yolcusu
Köklerinde pinekleyen aykırı uykusu
Ay boşaltırken ışığını yeryüzüne
Bir tebessüm daha düşer geceden
Atıp bir kenara gamzelerini
Kendi kendinden vazgeçmekmiş
şiir ve yorum:SEBAHAT KARA
(
Sona Giden Yolcu başlıklı yazı
Sebahat tarafından
14.06.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.