Gözlerimi Yaktın Gitme Diyorsun
Ay ve güneş yağmur ve kar
ayışığında sen dışarıda rûzigâr
kutsadığım aşkım
içimde gezinen bu sancılı nâr
gitme diyorsun
gönül kapında ölü kaldı gözlerim
her seherde sana çıkar yollarım
sensizlikten lal olası dillerim
sözlerim kaleme yansın
dileğim duam belleğim ezberimsin
nasıl sevme diyorsun
hep yakındı ölüm
belki de yakışmadı nedametsiz yaşlara
sarılıp masumiyetine beyazın
erişsem diri topraklarına
ve aşkın ulvi sonsuzluğuna
uzanıyorum gece teneşirine ayazın
haydi ölme diyorsun
toprağı kokluyorum sensin
taze bir yaz yağmuru
durgun
yeşil sulara düşüyor şavkın
kalbimde kuş telaşı bir yangın
yüreğim üşüyor
koşuyorum bir incir yaprağı sarıyor seni
sen güzel kadın kanayan gül dikenim
serin söğüt gölgelerinden İstanbul esen
ürkek gurbetim titrek hasretim
gözlerimi yaktın
gitme diyorsun
14.07.09 / Turhal
(
Gözlerimi Yaktın Gitme Diyorsun başlıklı yazı
İbrahim Çam tarafından
15.07.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
