Geliyor yine ayın ondokuzu
Annesizliğin ikinci yılında
Sardı her yerimi ölüm korkusu
Milyonlarca yıl uzaklıktaki yıldızlara baktım dün gece
Keskinleştirdim gözlerimi bakarken zifiri karanlık gökyüzüne..
Biraz daha uzakları seçebilseydim evrenin oluşumunu görecektim.
Sadece milyonlarca yıl geriye dönebildim..
Ne kendimi ne de annemi gördüm o boşlukta..
Gözpınarlarım kurudu ve özüme döndüm sonunda..
Ecel terleri döker gibi uyanırken uykulardan
Uyumuyor muşum aslında..
Bir yokluğun düşüne dalıp gidiyormuşum.
Sonra..
Sırat-ı müstakim hidayetine varmak için kaldırıyorum ellerimi semaya
Tüm evren avuçlarıma sığıyor da
Bir tek ben sığamıyorum koca dünyaya
İlk günkü gibi toprağa koyarken seni
Soğukluğun geliyor halâ aklıma
Buzdan et kesmiş gibi kesilmişti can damarın
Ve karışmıştı gözyaşlarım kefenine
Bir düğüm atılmıştı şah damarıma..
Bu gerçek olamaz sözünü tekrarlıyorum iki yıldır..
Gerçeği yaşıyorum aslında
Fakat tekrar dönemiyorum senin aslına..
Sadece yazıyorum,
Ne konuşabiliyorum, ne anlatabiliyorum..
Satır satır
Harf harf ağlıyorum..
Yokluğu nasıl tarif edebilirim
Bilmiyorum..
Bilemiyorum…………………..
[T.S]
(
Sensizlik başlıklı yazı
TAŞKIN SRC tarafından
5.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
