Rýfat Bey saatine baktý. Ýkindi ezanýna daha kýrk dakika vardý .”Vakit müsait “ dedi arkadaþýna. Sonra caminin geniþ avlusundaki kanepeye oturdular.

Rýfat Bey “ Ne kârlý ticaret deðil mi? Bir sevap iþleyince on sevap, bir günah iþleyince sadece bir olarak yazýlýyormuþ …”

Ali Bey “ Doðru “ dedi. Acaba bu yüksek kârlar, korkunç zararýmýzý kapatmaya yetecek mi? “

—Allah’tan umut kesilmez; zira gidecek baþka kapýmýz yok. Bir soðan soyulsa gözler yaþarýyor ama memleket soyulurken ilgili ve yetkililer öküzün trene baktýðý gibi bakýyorlar.

—Laik, demokratik, sosyal hukuk devletimiz öyle bir halde ki bal tutan parmaðýný yalýyor. Yaðma Hasan’ýn böreði. Nasýl bir nesil yetiþtirdik?  Hele þu 28 Þubat  döneminde bu yaðmanýn içinde kimler yoktu ki.. Bakanýndan, müsteþarýna, iþ adamýndan emekli generaline kadar.

—O sýrada Belediye hoparlöründen bir ilan yayýnlandý: “ Sakarya caddesinde bir ziynet eþyasý bulunmuþtur. Kaybedenin Ýtfaiye Müdürlüðünde Ahmet …. ‘ ya müracaatý… “

Rýfat Bey kafasýný salladý : “ Aah itfaiyeci kardeþim, sen o bulduðun takýyý satýp ay sonunu getiremediðin maaþýna ekleyebilirdin ama yapmadýn. Neden? “

Hoparlörden ikinci bir duyuru daha:

“Cumartesi Pazarý’nda bir miktar döviz bulunmuþtur. Kaybedenlerin Belediye Zabýta Müdürlüðüne gelmeleri… “

Bu sefer sorgulama sýrasý Ali Bey’e gelmiþti:

“Dövizi bulan kiþi, nerede bunun sahibi diye sormadan cebine atsaydý kim bilecekti? Demek ki o adamda  bir vicdan var. Hiç kimse görmese de Allah beni gördü diyor. Bu para bana helal deðil diyor. Ben bu parayý çocuklarýma yediremem diyor. Yaa iþte böyle! Namus u hamiyet sözü kaldý fukarada. “

Rýfat Bey de epey düþünceli:

“Nasýl olsa daha vakit var. Sana merhum Nurettin Topçu’nun hikâyesini anlatayým bari. Nurettin Topçu Bey Fransa’da ünlü Profesör Sorel’in yanýnda doktora yaparak Türkiye’ye dönmüþtü. Yeni kurulan Cumhuriyette uygulanan zulmün o karanlýk dönemleri, halk periþan, boynu kravatlýlar menfaat peþinde.

Memleketteki bu vahim manzara karþýsýnda ümitsizliðe kapýlan Topçu, hemen Profesör Sorel’e bir mektup yazarak Fransa’ya dönmeyi düþündüðünü, asistaný olmak istediðini bildirmiþ. Hocasý kabul etmiþ.  Pasaportunu çýkartýp hazýrlýklarýný tamamlarken bir ikindi vakti yanýndan geçmekte olduðu caminin gölgesinde bizim gibi ezaný bekleyen bir ihtiyara alaycý bir dille sormuþ:

 “Amca Müslümanlýk nedir? “

 Baþýný kaldýran ihtiyar þu cevabý vermiþ : “ Evladým Hakk’a kulluk; halka hizmettir “

Nurettin Bey  “ Bu millet daha ölmemiþ, hizmetten söz eden var “ diyerek pasaportunu yýrtmýþ .”

“Ali’ciðim; o ihtiyar kimmiþ biliyor musun; Zeyrek Ýmamý Aziz Efendi…

 Baþka iklimlerde yetiþen ve Ýslâm’a soðuk bakan klasik aydýnlarýmýz gibi olan Nurettin Topçu bir daha o hocanýn peþini býrakmamýþ. Materyalist felsefeye inanan bu insanýn mücadelesi tam üç yýl sürmüþ. Nurettin Topçu, Hoca’sýný bulmuþ ve sonra kendi Hoca olmuþ. Mekâný Cennet olsun. “

Ýkindi ezaný okunmaya baþlamýþtý.

 Kalktýlar.

Ali Bey; “Vakit ne çabuk geçti, dostla yapýlan sohbet kalbi cilalarmýþ“ deyip iki arkadaþ camiye doðru yürüdüler.