Toprak Kadar Tanıdık Bildiğim Kader Çizgileri
En olmaz baharları severdi avuçların
Dokunduğun yerlerde toprak kokardı
Terine karışırdı yasemen kokuları
Gamzelerinde tebessümler açtıkça
Gözlerine saklanırdı bulutların siluetleri
Ve zaman zaman biriktikçe gözlerinde
Bir ağıt düşerdi notasız dudaklarına
Güneşe ağlardın
Ve ebemkuşağını çizerdin
Ruhunun tuvaline
Çocuk olmak vardı şimdi öylesine
Geçmişe öykündükçe şarkılar söylediğimiz
Hani eli yüzü kir pasak
Yırtık pantolon yırtık çorap
Ayakta zor duran ayakkabı eskisi
Yoksulluğu doyasıya demleyen yanımıza
Karnı aç bir sevgiyi emzirerek
El sallardık hüzün bulutlarına
Umudu elimizde misket yaparak
Bilirim asi değildi zamana benim kadar kardeşlerim
Toprak kadar tanıdık bildiğim kader çizgilerinde
Yaka paça güreştiğimiz kurşun sesleri
Yarım kalan okul öykülerini
Ve yarım kalan çocuk demlerinin yanılsaması
Memleket kalleşliğine mecbur etmişse beni
Yenilmek yok kolay kolay yazgımızda
Yitip gitmek umutlarımızdan
Asla
Ve asla
Ne söylesem de eski bir hikâye bu
Asırların dilinden büyüklerin anlattığı
Ayrılık ekseninde çarpık duyguların
Ruhumda acıların derin izlerinin
Geçmişe dair ne varsa silen bana rağmen
Sana gelirken toprak kokacak avuçlarım
Ve yine gözlerim bulutlanacak
Bildik cümleler derleyeceğim karalama defterime
Söz ağlamayacağım
Gözlerime öğrettiğin gibi
adem efiloğlu / ahir-i fırtına
Dip not;
Sahi ölümü ne zaman sevdik biz
Ölmeden ölmeyi bilmek ...Buydu en büyük giz.
(
Toprak Kadar Tanıdık Bildiğim Kader Çizgileri başlıklı yazı
AdemEFİLOĞLU tarafından
9.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
