beyaz bir kefenle örtünüyorken toprak

çýð tutar eteklerin

kar taneleri üþür kaþlarýnda

kuþlar ölür

kýþlar titrer bakýþlarýnda

 

köklerinde uyur baharlar

gövdeni beyazlar kürür

bak yüzün çamurlaþýr

tomurcuklarýna ölüm yürür

 

çek baþýný

gömül  yamacýndaki derinliklere

kim tutar seni

toprak döllenmeye görsün bir kere

 

omuzlanýrken koca bir mevsim

sapmasýz fýrlar zemheri

kazýnýr etine kuþpalazý bir yangýn

yinelenir aþkýn ezberi

 

kötürümdür bu þehirde aþklar

kuzgun istilasýndadýr bütün sahil

musallalar kurulmuþtur

bir iþgalin kalýntýlarý gömülüdür kýyýlarýnda

vebalý bir salgýndadýr ciðerleri

çocuklar uyur kollarýnda

 

vurulur çelimsiz bir düþ

kömür karasýna keser gece

diklenirsin ya tipiye inat

ýskalamaz fýrtýnalar

yapýþýrsýn ayaklandýðýn yere

 

yalancý baharlara çýkar adýn

pusudadýr filizkýran fýrtanalar

yeþil yapraklarýnda kömürleþir

üzerine çiðler yaðar

 

dýþarýsý soðuk

dýþarýsý kar

bilirim ki kafesler sana dar

birazdan duvarlar çatlar

dingin bir þafak belirir

biter

biter bu artçýlar

 

çek  kendini

sokul yamacýna

 gövdende uykuya dalsýn ayaz

bekle güneþi

bekle

bekle  biraz

 

þiir ve yorum hasan polat