Masallarýn sonunda gökten üç elma düþer hani. Kimlere pay edilir, neden edilir, bilmem. Ama en azýndan þunu biliyorum; sonuçta güzel bir sona eþlik eden bir doða olayýdýr bu. Güzel genç kýz ve sevdiði erkek tüm engelleri aþmýþ, biraraya gelmiþlerdir. O elmalar da bu muhteþem durumu kutlamak içindir iþte. Genç kýz ve genç erkek el ele tutuþmuþ, aðýr adýmlarla süzülüyorlardýr ufuklara. Hiçbir engel kalmamýþtýr aþklarýna. Mutlu sona varmýþlardýr.

Ýþte bir masal duyduðumda en çok bu duruma isyan ederim. Yeðenime ya da tanýdýklardan birinin çocuðuna o resimlerle dolu þirin kitapçýklardan birini okurken ayný duygu tatsýz tatsýz yoklamaya baþlar içimi. Son sayfalara yaklaþmýþýmdýr. Belli belirsiz bir umut, "bu kitap deðiþik bir sona varýr belki de" diye fýsýldamaya baþlar. Belki de o genç kýz ve genç erkek diðer masallardaki gibi ömrünün sonuna varan iki ihtiyarcýk gibi yaþamaktan henüz vazgeçmemiþlerdir. Aksine önlerinde yepyeni bir baþlangýç vardýr þimdi. Yepyeni zorluklar ve hedefler...

Masallar sözkonusu olduðunda içimde uyanan bu isyan gerçek yaþamda da varlýk bulabilse keþke... "Her þey bitti, bana sadece seyretmek kaldý." dercesine yayýlýp kalmazdým o zaman þu koltuða. "Ne oturuyorsun, daha her þey asýl þimdi baþladý!" diye sýký bir azar çekerdim önce kendime. Ve yeni bir masala baþlayacak o ilk adýmý atmak üzere hemen ayaklarýmý yere indirirdim. Sýký sýký basardým yere, bu konum deðiþtirmeye iyice adapte olabilsinler diye ayaklarýma bol bol zaman verirdim.

Ama masallardaki genç çiftten beklediðim enerjiyi kendi ruhumda uyandýrmakta çok baþarýlý olduðumu söyleyemem maalesef. Ýçimdeki müzmin tembel, o kadar çabadan sonra dinlenmeye fazlasýyla hakkým olduðunu söylüyor çünkü. Sanki bir son var ve ona ulaþtým. Artýk tek bir adým bile atmama gerek kalmadý.

Ama yaþam bir masal deðil maalesef. Kitaplardaki gibi gülüþleri yüzlerde dondurup býrakamýyorsun. O gülüþü sahici kýlmak için yaþam durmadan zorluyor seni. Eðer yaþadýklarýn ona dönüþmeyecek türden þeylerse, o memnuniyet kývrýmýný birtürlü konduramýyorsun dudaklarýna.

Benim masalýmýn kahramaný da dün buna isyan etti iþte! O çoktan bitirmiþti masalý. Yeni baþlangýçlara yelken açmaya hazýrdý. Bu dinginlik durumuysa fena halde zorlamaya baþlamýþtý içindeki o kahramaný. Kendisine direnecek yeni engellere, mutluluðu görünür kýlan mutsuzluklara ihtiyacý vardý.

Evet, iþte bu zýtlýk tamamen kaybolmuþtu ne zamandýr dünyamýzda. Cennette gibiydik. Ailelerimiz birlikteliðimize karþý çýkmýyordu artýk. Koca bir dünyaya karþý ellerimizi sýký sýký kenetlememiz gerekmiyordu. Her þey bize gülümsemek için yarýþýyordu adeta. Gülümsemenin anlamýný unutmuþtuk.

"Farkýnda mýsýn, son bir haftadýr miskin miskin oturuyoruz sadece." dedi kahramaným birden.

"Tatildeyiz, bundan daha doðal ne var ki?" dedim, beklediði cevaptan çok uzaða düþerek. "Bütün yýl çalýþýyoruz. Dinlenmek hakkýmýz deðil mi?"

"Sevgilim, dinlenmeyelim demiyorum ki! Ama bunun için ölü gibi yayýlýp kalmak da gerekmiyor. Bir þeylerle uðraþarak da, sýkýntýdan içimiz geçmeden de dinlenebiliriz, deðil mi? Otur otur, ayaklarýma yabancýlaþtým nerdeyse. Bu gidiþle kendimi bile tanýyamaz hale geleceðim."

"Anladým. Benden sýkýldýn, deðil mi?"

"Senden sýkýlmadým. Ama her zamanki seni de özlemedim desem yalan olur. Burada ikimiz de bir parça yabancý gibiyiz sanki. Sürekli aynaya bakan biri gibi her an kendimizden bir parça daha uzaklaþýyoruz. Bence yeni insanlara ve durumlara ihtiyacýmýz var bizim. Bize kendimizi yeniden hatýrlatacak farklý þeylere…"

Aþkýn ömrüne dair þeyler de anlatýlýr mýydý o masallarda? Ufka doðru yürüyen o genç çift, onun da zamaný gelince son bulan o duygulardan olduðunu biliyor muydu? Belki de sýrf bu yüzden öyle aðýrdan atýyorlardý adýmlarýný. Sanki varmak için yola çýktýklarý o yere vardýklarýnda þimdi içlerinde var olan bu duygu da kayboluverecekti bir anda... Sanki o duygu sadece engebelerle dolu bir yolda var olabilirdi.

Belki de o masallarý yazanlar yaþama dair çok önemli bir gerçeði keþfetmiþlerdi. O masallar boþuna sevenler birleþtiðinde bitmiyordu belki... Onlar birleþince her þey sona ermiþ, ulaþýlacak tek bir hedef kalmamýþ gibi boþuna durmuyordu dünya. Çünkü o masallarý yazanlar tam da en doðru noktada bitiriyorlardý masalý. Sevenlerin ellerinin birleþtiði, karþýlarýnda artýk savaþacak bir dünya kalmadýðý o anda... Aþkýn sonuna gelinen o yola ilk adýmlarýný attýklarý...