Küçük bir kasaba hikâyesiydi,

Alýnlarýna yazýlan,

Doðduðu yerde ölenlerin hani,

Hani hiç kimsenin hatýrlamayacaðý,

Hatýrlatmayacaðý,

Umursamayacaðý,

Kelebek misali hani,

Bir gün gibi,

Bir ömür.

Oðlan sever bazen kýz hazzetmez,

Kýz sever, oðlan baþka iklimde üþür,

Ýkisi de sever, aileler birleþmez

Aileler birleþir, geçim sýkýntýsý terk etmez,

Karaçalý bir þekilde girer araya,

Arsýzdýr çünkü

Ve ömür hýrsýzýdýr.

Hikâyemizde kavuþur sevenler,

Düðünleri de olur,

Derme çatma evleri de,

Al yanaklý bebeleri de.

Ýþsizlik yoktur bu hikâyede,

Aç gözlülük yoktur,

Geçim sýkýntýsý vardýr

Ama herkesin baþýnda olanýndan,

Kýskançlýk yoktur,

Düþmanlýk yoktur,

Hýrs yoktur bu hikâyede.

Yalnýz bir kara haber;

Ecel erken çalar kapýlarýný,

Erken veda eder oðlan hikâyeye,

Geride seven bir kalp,

Geride bir evlat,

Geride yarým bir hayat býrakarak.

Bir dul kadýn saklar hikâyeyi,

Yalnýzca yetimine anlatarak,

Babasýnýn fotoðrafýyla büyüyecek,

Hep babasýný özleyecek.

Babasýnýn öldüðü yerde ölecek,

Doðduðu yerde.

Ne dünya yerinden oynayacak,

Ne onlardan bahsedecek insanlar,

Ne onlarý hatýrlayacak,

Sýradan bir kasaba hikâyesi,

Kýz sever hani,

Oðlan da sever,

Ailelerde birleþir,

Karaçalý bu belli olmaz,

Her þey yolunda derken,

Tepetaklak olur düzen,

Geriye hiçbir þey kalmaz…