kısık
gözle tüm renklere bakmanın doğurduğu
karanlığı
katlayıp saçlarımın arasına gizlediğimi bilenlere inat
salacağım
salabildiğimce
açacağım
dört yana alabildiğince
tüm
dengeleri sarsabildiğince
şükür ki insanca
dünyanın dengesi varmış
insan
zamanı gelince doğmalı
zamanı
gelince ölmeliymiş
hiç
biri cennette ne var
ne
de cehennemde
o
zaman
iki meleğin öpüşünden
sonra
salın beni
tamda bana göre dengesiz bir yere
vallahi
bahane
havalar
dengesizmiş
soğuğu
herkes sevmez
hem
solan çiçekler ve hatta yapraksız kalan ağaçlar
şimdilerde müstesna nefreti yudumluyorlar
yaz günü gelecek
misin
hüznü nefesleyenlerin
hiçliğine
oysa
ben
bilen
bilir
tüm
dengeleri sarsabildiğince
şükür ki insanca
ıslak
caddelerden geçip, ayazı
çatlak
dudaklarımla öpüşmekten geliyorum
yüzüme
vurmuş aşkının alazı
nasılda
sımsıkı tutmuş ellerimi
ve
dengesizce