OLUR (1)
Cânân mihmân olursa gönl-ü viranemize,
Hiç gelmez fasl-ı şita, dört mevsim bahâr olur.
Doğarsa bahtımızdan gün yerine mâh peyker,
Çöller bağ-ı iremdir, Leylâlar ağyâr olur.
Lutf eylese, bir buse sunsa gül ruhsârından,
Ağular âb-ı hayat, gamzeler sâgâr olur.
Gelse bâd-ı sabâyla selamı ol nigârın,
Hicab eyler karanlık, leyller hep nehâr olur.
Billah ayak basmayız yârdan özge gülşene,
Gonceler figân eyler, bülbüllerde zâr olur.
Oldu mu ki meylimiz ne Aslı ne Şirin’e,
Derdest eyler nazârı, nice füsunkâr olur.
Düşerse nâr-ı firkât, gönl-ü âsudemize,
Volkanların közleri bağrımızda hâr olur.
Keserse selâmını sevda kıblegâhımız,
Lâlezarlar bendhane, gülşen boran kar olur.
Terk-i diyâr edersen görmeden mihr-i mâhı,
Nevbengi, son nasibin taşsız bir mezâr olur