YÝRMÝ DÖRT KUTLU ÇINAR

Damla damla çökerken gözlere kan uykusu,

Gecenin yarýsýnda kuruldu alçak pusu,

Lâl oldu daðlar taþlar, durdu, akmaz oldu su

         Yýldýzlar matemdedir, hilâlin baðrý yanar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

Önce bir kurþun yardý gecenin yüreðini,

Yýldýzlara söyledi Mehmet’im dileðini,

Öpünce tam alnýndan þahadet meleðini,

         Iðýl ýðýl çaðladý yaradan kanlý pýnar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

Siperde dakikalar geçerken aðýr aðýr,

Þerefsiz kurþunuyla yandý, kavruldu baðýr,

Hain gözler kör olmuþ, kahpe kulaklar saðýr.

         Derman bulmaz bu yara, mahþere kadar kanar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

“Namus Borcu” diyerek, kýnayla gelmiþtiler,

Yurdun her karýþýný mübarek bilmiþtiler,

Vatan demiþ aðlamýþ, yurt demiþ, gülmüþtüler.

         Bunlar nice yiðittir, topraðýna can sunar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

Vatan için hem yârdan, hem de serden geçtiler,

Hayatý azad edip ölümsüzlük seçtiler,

Devrettiler bayraðý, sonsuzluða göçtüler.

         Analar lokmasýný gayrý aðuya banar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

Buz düþtü yüreðime, zannetmeyin yaz gelir,

Þehidin anasýndan oooyyy diyen avaz gelir,

Bir yiðide bin çakal dâra çeksem, az gelir,

Nice þehit cennette gýptayla sizi anar,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.

Vatan demek ar demek, namus ve þeref demek,

Gurur verir bu yurdun uðrunda kurþun yemek,

Kimin haddine düþmüþ yurdumdan yurt istemek,

         Ummanlarca nefretim, volkanlarca kinim var,

         Vatan uðrunda düþtü yirmi dört kutlu çýnar.