Sevgili þiir dostlarý, þiir sevdalýlarý,

Bilmem takip ettiniz mi?

Ümraniye Belediyesi, geleneksel hale getirdiði ve 6.sýný düzenlediði þiir yarýþmasýnda, Ýstanbul 2010 Kültür Baþkenti münasebetiyle bu yýl “Medeniyetlerin ve Ýmparatorluklarýn Buluþtuðu Kent: Ýstanbul” konusunu belirlemiþ, alanýnda bir marka haline getirilen þiir yarýþmasý 8 Mart’ta baþlayýp 23 Nisan’da son bulmuþtu. Bu güzel organizasyonda edebiyat alanýnda Türkiye’nin en otorite þahsiyetleri, en tanýnmýþ þair ve yazarlarý da jüri üyesi olarak görev almýþtý.
Prof. Dr. Ýskender PALA (Edebiyatçý, Þair), Prof. Dr. Nurullah GENÇ (Akademisyen, Þair), Prof. Dr. Turan KARATAÞ (Akademisyen, Edebiyatçý) ,Yrd. Doç. Dr. A. Kerim DÝNÇ (Akademisyen, Edebiyatçý), Yrd. Doç. Dr. Abdulhakim KOÇÝN (Akademisyen, Þair), Beþir AYVAZOÐLU (Þair ve Yazar), A. Vahap AKBAÞ (Þair), Hüseyin ERDOÐDU (Ümraniye Belediyesi Baþkan Yardýmcýsý), Tuba KIZILTAN (Kültür ve Sosyal Ýþler Müdürü)

Konu “Ýstanbul” olunca yarýþmaya ilgi de Ýstanbul’un þanýna yakýþýr bir þekilde olmuþ, yaklaþýk beþ bin þiir katýlmýþtý. 23 Nisan’da son bulan baþvurular 24 Mayýs’a kadar jüri tarafýndan deðerlendirildi. Yaklaþýk üç aya yakýn bir süre katýlýmcýlýlarýn kafasýný bu yarýþma meþgul etti. Bu zaman zarfýnda genç þairler her zamankinden daha fazla þiirle haþýr-neþir oldular, þiirle yattýlar þiirle kalktýlar. Buraya kadar Türk þiiri adýna her þey güzeldi. Sonuçlar açýklandýðýnda ise beþ bin þair ve diðer þiir sevdalýlarý 24 Mayýs günü þiir yarýþmasýnýn düzenlendiði sitede þöyle bir haberle karþýlaþtýlar: Jüri üyeleri yapýlan deðerlendirme sonucunda yarýþmaya gönderilen þiirler arasýnda1.,2., 3. olmaya deðer eser bulunamadýðýna aþaðýda listelenen eserlere mansiyon verilmesine oy birliði ile karar verilmiþtir.

Beþ bin þiir beþ bin þair demek, Türk þiirinin geliþmesi için canla baþla çalýþan þiir gönüllüsü demek. Belki yirmi beþ bin þiir sevdalýsý, elli beþ bin þiir dostu, yüz beþ bin þiir okuru demek. Sadece Türkiye sýnýrlarý içerisinden deðil dünya coðrafyasýnýn her iklimini, her karýþ topraðýný þiir gülleriyle süsleyen þiir nakkaþlarý demek. Öte yandan ulusal bir yarýþmaya þiirini gönderebilecek kadar þiire emek vermiþ, kendine güvenen, medeni cesareti olan þair demek. Ayrýca bu insanlarýn her biri deðiþik gazetelerde, dergilerde, edebiyat sitelerinde, þiirleri yayýnlanan, þiir kitaplarý olan, þiir üzerine yazýlar yazan, hatta bazý radyo ve televizyonlarda Türk þiirini ayakta tutmak adýna canla baþla çalýþan, birçok fedakârlýk yaparak þiir programlarýný devam ettirmeye uðraþan edebiyatýmýzýn adsýz kahramanlarý demek.

Yukarýda adýný saydýðýmýz jüri üyelerinin þiirlerine kendi programlarýnda sýk sýk yer veren, derslerinde öðrencilerine bir demet þiir sunarken onlarýn satýrlarýna can veren, çevresinden birileri kendilerine “Hangi kitabý tavsiye edersiniz?” dediði vakit; jüri üyelerinden birinin kitabýný gösterip “Eðer edebiyat adýna, Türk dili adýna, güzel bir þeyler okumak istersen iþte sana kitap…” diyerek onlarýn kitaplarýný tanýtan kültür elçileri demektir. Bütün bunlara raðmen Jüri üyesi büyüklerimiz ne yaptý.”Siz birinci, ikinci ve üçüncülüðe layýk þiir yazamýyorsunuz, neyse ayýp olmasýn bari alýn size mansiyon ( hem de oy birliði ile) siz anca buna layýksýnýz dedi.

Marifet iltifata tabidir sevgili dostlar. Þimdi Türk þiiri adýna gülsek mi, aðlasak mý siz söyleyin.

Baþlýða dikkatlice baktýðýmýzda “þiir yarýþmasý” olduðunu görüyoruz. Eðer siz birilerini yarýþtýrýyorsanýz üç kiþi de katýlsa biri birinci, biri ikinci, biri üçüncü olmalýdýr. Þiiri yarýþma adý altýnda deðerlendiriyorsanýz bu böyledir. Deðilse renklerle zevkler tartýþýlmaz misali þiirin güzelliði öznel bir kavramdýr. Çünkü kimilerini maziye götüren, kimilerini aðlatan, kimilerinin bir boþluðunu dolduran bir þiir bir baþkasý için bir anlam ifade etmeyebilir. Askerde oðlu olan ananýn yüreðinde bir gurbet türküsünün açtýðý yara, diðer bir ana için bir þey ifade etmeyebilir. O yüzden þiir, hoþumuza giden þey deðil boþumuza gelen þeydir.

Yapýlan þey bir yarýþma deðil, bir dergide, gazetede yayýmlanmak amacýyla þiirler istenmiþ olsaydý, denilebilirdi ki: “Þiirleriniz dergimizde yayýmlanabilecek kalitede deðil, Çaðdaþ Türk Þiiri’nin ulaþmýþ olduðu dil ve imge zenginliðine tam olarak ulaþamadýðýndan dolayý…” gibi bir açýklama ve uygun bir üslupla reddedilebilirdi. Madem þiiri diðer spor ve sanat dallarýndaki gibi yarýþtýracaksan o zaman da bir birincisi bir ikincisi bir de üçüncüsü mutlaka olmalýdýr. Deðilse bu olimpiyatlarda 100 metreyi 10 saniyenin altýnda koþan olmadý bu yýl ödül veremiyoruz demek gibi ya da güncel olduðu için örnek veriyorum. 120 ülkeden 750 öðrencinin katýlýmýyla gerçekleþen “Türkçe Olimpiyatlarý’nda “sevgili öðrenciler o kadar yolu boþuna geldiniz, içinizde bu yýl hiç kimse anadili gibi Türkçe konuþamadýðý için size ödül veremiyoruz gibi trajik-komik bir durum ortaya çýkar.

Görüþtüðüm pek çok arkadaþýn da bu ve benzeri düþüncelerde olduðunu görünce böyle bir yazý yazmaya karar verdim. Ümit ederim ki bütün bu söylediklerim Türk þiiri adýna bir çýðlýk olur.

Eleþtirmek marifet, eleþtiriyi kabul etmek erdemdir.

Saygýlarýmla…
 SEYR-Ý   ÝSTANBUL
Baþka isim yakýþmazdý, cihanda ismiyle tek.
Onun ismi Ýstanbul’dur, ezelden ebede dek.
Bozantin, Kostantin ve Âsitân… bilirler onu.
Tarihin her sayfasýndan, seyreyle Ýstanbul’u…

On bin yýllýk tarih çýkar, Ýstanbul’un altýndan.
Üstünde Sultanahmet, deðer biçilmez altýndan.
Saraylar, hanlar, hamamlar… Sanat eseri dolu.
Seyreder Sultan Ahmet, tahtýndan Ýstanbul’u…

Cihan sultaný ondadýr, gönül sultaný onda.
Akþemseddin, Kanuni ve Eyüp Sultanlar onda.
Haykýrdý Sultan Fatih, budur zaferin yolu:
“Ya Ýstanbul beni alýr, ya da ben Ýstanbul’u!..”

Koca Sinan âþýk olur da Mihrimah Sultan’a,
Güneþ ve ay inmek ister Ýstanbul’da cihana.
Mevsimlerden bahardýr, þimdi nisanýn onu.
Beyazýt Meydaný’ndan, seyreyle Ýstanbul’u…

Nedim: “Þu þehr-i Sitanbul ki bî-mislü behâdýr.”
Der: “Bir sengine yek pare Acem mülkü fedâdýr.”
Baþka diyarýn yakutudur, Ýstanbul’un bir pulu.
Benliðine deðer katar, yaþayan Ýstanbul’u…

Bir gözü Avrupa’ya, bir gözü Asya’ya dalar.
Gerdanýnda benleri var, zannetme ki adalar.
Ruhunu almýþ Avrupa’dan, bedeni Anadolu.
Adalardan görürsün, mehtapta Ýstanbul’u…

Ayasofya mâbeddir, hangi dinden bakarsan.
Cihanýn özü Ýstanbul, bir pýnardan akarsan.
Camileri rahmet dolu, minareleri ulu.
Mahya ýþýklarýndan sereyle Ýstanbul’u…

Haydarpaþa Garý’nda seni bekler dururdum.
Sana yan bakanýn alnýndan ben vururdum.
Galata Rýhtýmý’nda biter, bu aþkýn sonu.
Artýk aþkým Ýstanbul, severim Ýstanbul’u…

Kulak ver Kýzkulesi’ne, dalgalarýn sesine,
Vurulursun Üsküdar’da bir “ney”in nefesine.
Mumlar yanýyor þamdanda, “Lale Devri “ kokulu.
Bir kamýþ “elif”e döner, sevince Ýstanbul’u…

Emirgan Koruluðu’nda baharda renk cümbüþü,
Kanlýca’ya götürür bir bülbülün ötüþü,
Erguvanlar arasýndan ne hoþ görürsün onu,
Bir kuþun kanadýndan, seyreyle Ýstanbul’u…

Nice anýlarla dolu Halim Paþa yalýsý.
Salonunda çiðnenendir bir Hereke halýsý.
Her nakýþý bin hatýra, her ilmeði sýr dolu.
Boðaz gümüþten aynadýr, yansýtýr Ýstanbul’u…

Kadýný Saraylýdýr, bazen de köylü kýzý.
Her dem senden önde gider, modanýn hýzý.
Üstat Necip Fazýl’ýn dilinde: “Moda kurumlu,”
Zaman akýp gidiyor, tutsana Ýstanbul’u…

“Altýn Boynuz”a bakan, Pierre Loti tepesi,
Adý öyle kalacaktýr, hoþgörünün simgesi.
Bir fincan kahve içersin, kýrk yýl hatýrla dolu.
Falýnda bir göz çýktý, seyreyle Ýstanbul’u…


Tanrýdan dileðim ki; canýmý burada alsýn.
Bir kuþun kanadýnda, ruhum asýlý kalsýn.
Bulutlarýn üstünden ben seyrederken onu,
Martýlarýn aðýdýnda, dinlersin Ýstanbul’u

Ýstanbul’um bir çiçektir, kokar sümbül Ýstanbul.
Ýstanbul’um bir kuþ derim, belki bülbül Ýstanbul.
Ýstanbul’um bir gelindir, baþýnda tül Ýstanbul.
Ýstanbul’um bir þiirdir, gönlüme gül Ýstanbul.
Baþkentlerin baþkentidir, cennettendir Ýstanbul.


Mustafa Ýsmet KESKÝN