Etrafýmýza bakarýz bazen büyük bir þehrin kalabalýk caddelerinde yürürken bir güruh olan bu kalabalýk içindeki her ferdin kendine ait bir dünyasý ve o an koþturduðu bir iþi vardýr. Birini tutup kolundan bir þeyler anlatmaya kalksan insana "deli" güzüyle bakar. Çünkü hiç kimsenin o an size ayýracak bir zamaný yoktur Ve sizin onun için hayatýna yön verecek bir hikayeniz olduðunu da düþünemezler.

Bir baþka yerde seni hatip olarak kabul eden, seninle ayný fikir çemberinde yetiþmiþ insanlara bir þeyler anlatmaya kalksan sen anlattýkça baþýný sallarlar, “evet, aynen öyle, tam benim düþündüðüm gibi…” onaylanma cümleleriyle dinlerler. Ýçlerinden bazýlarý bilindik þeyler konuþulmasý sebebiyle önce aðýr aðýr baþlarý öne düþer, konuþma uzadýkça uyku derinleþir rüya alemine þöyle bir yolcuða çýkarlar. Arka sýralarda oturanlardan horlamalarýn gelmesi üzerine hatip sesini biraz daha yükseltse de onu rüyasýndan çekip çýkaramaz. Uyuyan kiþi rüyasýnda kendini büyük bir kalabalýðýn karþýsýnda konuþurken bulur. Heyecanlý heyecanlý anlatýrlarken bu seferde sayýklamalar baþlar. Dýþardan bakýldýðýnda çok güzel konuþan hatibin bütün söyledikleri boþa gitmiþtir.

Görünüþte farklý gibi görünen bu iki durum aslýnda aynýdýr. Çünkü birinde anlatmak istediðin kiþi anlamaya hazýr deðildir; diðerinde ise önceden kabullenilmiþlik vardýr. Onun için ikisi de saðlýklý bir iletiþim deðildir.

Bir çok dinleme veya okuma çeþidi vardýr. Bunlardan en önemlisi de muhalif dinleme ve okumadýr. Çünkü söylenenlere muhalefet etme adýna kiþinin beyninde sürekli soru iþaretleri dolaþýr. Beyin fýrtýnasý dediðimiz bu durumda beynin içerisinde ne kadar düþünmeye yönelik enerji varsa harekete geçer. Ýnsanoðlu sorguladýkça araþtýrdýkça mutlaka gerçek doðruya ulaþýr. Eðer söylediklerin doðruysa söyle ve yakasýný býrak o varacaðý yere varacaktýr.

Bir olay karþýsýnda herkesten ayný tepkiyi bekleyemeyiz. Bu iþ biraz o insanýn eðitimi, cinsiyeti, yaþý, ailesi, çevresi velhasýl yaþamýný etkileyen bütün faktörlerle alakalýdýr. Beklide bizler ayný eðitimden geçmiþ ayný çevrede büyüsek onlar gibi olurduk. Onun için fikirlerinden, ve davranýþlarýndan dolayý insaný suçlamak doðru bir þey deðildir. Yapýlan olumsuz bir davranýþý ortadan kaldýrmak için önce o davranýþý yapmasýna sebep olan durumlarý ortadan kaldýrmak gerekir. Hem fiili hem fikri savaþýmýzý insana deðil kötü hal ve hareketlere açmalýyýz. Onun içinde doðru bildiðimiz yolda tek de olsa yürümek gerekir.Ama nasýl bir ortamda? Yukarda sözünü ettiðim iki ortamda da bu verimli olmaz. Eðer tartýþacak ve sonuna kadar arkasýnda duracaðýmýz bir fikrimiz varsa hem bizimle ayný düþünen hem de sana muhalif olan insanlarýn arasýnda bunlarý söylersek bir anlam ifade edeceði kanaatindeyim.
Bir çoðumuz deðiþik edebiyat, kültür veya siyasi aðýrlýklý sitelerde yazýyoruz. Nedense genellikle þunu görüyorum. Ýnsanlar kendi düþüncesindeki sitelere yýðýlmýþlar ve orada “Körler saðýrlar birbirini aðýrlar.” hesabý herkes birbirinin görüþünü alkýþlýyor, kutluyor, tebrik ediyor vesaire vesaire. Hiç kimse bir birine muhalif deðil, görüþler kabul edilmiþ fikirler daha kýrký çýkmamýþ bir bebeðe verilen püre gibi herkes tarafýndan hazmedilmiþ; kýlçýðý yok, kemiði yok, eðrisi yok doðrusu yok vesaire vesaire. Ama bilmemiz gereken bir þey var ki böyle bir ortamda fikirlerimizin çok da bir deðeri yoktur. Yeni düþüncelere aç insanlarýn olduðu yerlerde deðerlidir söylediklerimiz. Bu tür siteler bizi daha çok kamçýlýyor ve kendimizi daha çok geliþtirmemiz gerektiðini öðretiyor.

Mustafa Ýsmet KESKÝN