Eþinden dert yanan bir kadýnýn, “Muhammed’im olan erkeðin Hatice’si olurum” ifadesi özellikle bugün kadýnlarýn yaþadýðý durumu çok açýk ortaya koyar. Hatice annemiz... Peygamberimiz (sav)’in ilk vahiy halinde duygusal davranmayýp, onun halini çözmeye çalýþan kutlu kadýn. Kocasýný her görüþünde ilk kez görüyormuþ gibi heyecanlanan, "Can Güneþim” gibi güzel sözlerle karþýlayan, O'nun hissettiklerini hisseden, onu koruyan ve onunla ayný mekâný ve yalnýzca onu yaþayan kutlu kadýn. Kuþkusuz onun güzellikleri, Peygamber Efendimiz (sav)'de de ayný incelik, fedakarlýk ve vefa ile karþýlýk bulurdu.

Müminin evliliðinin amacý iþte bu tutkuyu yaþamaktýr. Tutku, Allah aþkýnýn insan ruhunda meydana getirdiði þiddetli hazdýr. Ýnanan insanýn seçtiði kadýn onun cennet arkadaþýdýr, cennetteki eþidir. Kur'an, mümin erkek ve kadýnlarýn, ahirette de eþleriyle birlikte olduklarýný haber verir.

Allah rýzasý için yapýlan evliliklerde, derin bir þefkat, merhamet ve gerçek aþk vardýr.

Kur'an'da, cennetteki yaþam tarif edilirken buna dikkat çekilir. Cennetteki eþlerden, “gözlerini yalnýzca eþlerine çevirmiþ ve tutkuyla baðlý" kadýnlar olarak söz edilir.

Peygamberimiz(sav)'in, mümin kadýnlarýn cennetteki güzelliði ile ilgili olarak kendisine sorulan sorulara þöyle cevap verdiði rivayet olunur:

"Namazlarý, oruçlarý ve Allah'a ibadetleri sebebiyle Allah onlarýn yüzlerini nurlandýrýr, kendilerine ipek elbiseler giydirir. Onlarýn tenleri beyaz, elbiseleri yeþil, ziynetleri sarý, buhurdanlýklarý (tütsülükleri) inci ve taraklarý altýndýr. Onlar þöyle söylerler:

"Biz burada ebedi kalacaðýz. Biz sevimli ve mutluyuz. Asla üzülüp sýkýlmayýz. Baþka aleme göçmeden hep burada kalacaðýz. Biz bu halimizden memnunuz ve herþeye razýyýz. Hiç kimseye kýzmaz ve öfkelenmeyiz. Ne mutlu kendilerine eþ olduðumuz ve bize eþ olan kimselere." [Gençlik ve Ölüm, s. 422-423]