Geçenlerde Zekeriya Efiloðlu kardeþimin þiir üzerine bir yazýsýný okudum. Oldukça güzel ve emek verilmiþ bir yazýydý. Geçmiþte zamanýna mühür vurmuþ ustalardan alýntýlar yaparak yazýsýný süslemiþti. Bu yazýsýna tamamen katýlýyorum.

Bir gün Ýstanbul’a seyahat için gittiðimde günümüz yazarlardan Muhterem Yüceyýlmaz hanýmefendiyle karþýlaþmýþtým ve bana þunu demiþti: “ Ömer bey, þiir bambaþka bir ülkedir. Oraya giden yollar apayrý bir özellik taþýr. Normal yollar otobansa, o patika yoldur. Ya da tam tersidir. “ Verdiði misal dikkatimi çekmiþti.  

Gerçekten de kendisine yürekten hak vermiþtim. Þiirle haþýr neþir olmadýðým zamanlarda ( gerçi öyle bir zamaným yok ama… ) bakýyorum bütün yollar bana çok çok rahat ve kolay görünüyor. Þiirin içine girdiðimde ise oldukça meþakkatli ve de zorluk derecesi çok yüksek bir atmosferle karþý karþýya kalýyorum. Ya da tam tersi þiirin dýþýndakiler bana çok çileli görünmekle birlikte, þiire yöneldiðimde rahat bir nefes alýyorum.

Evet dostlar,

Þiir baþka bir ülke. Vatan topraðý gibi onun da sýnýrlarý var. Biz, onu korumaya ve de kollamaya çalýþýrýz. Üzerine titizlikle eðiliriz.

Korumaya ve de kollamaya çalýþýrýz diyorum çünkü gafilce davranýp da þiir denen ülkeyi yýkmaya çalýþanlar her an bulunabilir ve de saldýrýya uðrayabilir de ondan.

Evet ne diyorduk? Þiir bir baþka ülke…

Peki bu ülkenin huzurunu temin eden kanunlar mevcut olmayacak mý? Olacak elbette. Þiir denen ülkede insanlar, þiirin anayasasýný hazýrlamazlarsa þiir nasýl soluk alacak?

Elbette soluk alamaz. Nitekim, bu ülkenin anayasasý da mevcuttur. Onun temel ilkelerinden bir tanesi ve en vazgeçilmez olaný: GÖNÜL’dür.

Gönül tezgah kurar ve kelimeler oraya gelir. Bu ülkenin insanlarý da, tezgâhtaki kelimeleri nakýþ nakýþ iþlerler. Usanmadan yollarýna devam ederler. Onlarýn en büyük dayanaklarý sabýr ve istikrardýr. Sabýrla dokurlar mýsralarýný…

Ýç seslerini yansýtýrken hislidirler, hassastýrlar. Tezgahýna hep iyiyi,doðruyu, güzeli aktarmaya çalýþýrlar. Çoðu zaman toplumdan dýþlanýrlar, küçümsenirler, alaya alýnýrlar. Yaptýklarý iþi, iþ olarak benimsemeyenler çoðunluktadýr. Ancak onlar sabýrla yollarýna devam ederler. Çünkü aktardýklarý deðerler saygý,sevgi,hoþgörü,tevazu gibi üstün deðerlerdir. Ýbreleri hiç þaþmaz. Kimi zaman deryanýn içinde yalnýz kaldýklarýný hissetseler de aldýklarý ilhamla, milletine moral aþýlamaya çalýþýrlar.

Ýþte þiir yazan böyledir dostlar. Bunlarýn tersini yapan þairler çýkar mý bilemiyorum ama bir þair hangi kaynaktan beslenirse beslensin ibresi þaþmaz.

Peki hal böyleyken þimdi yazýmýn baþlýðýna dönelim: HERKES ÞAÝR OLUR MU? Ben diyorum ki;olamaz, olmaya çalýþýr. Çünkü her þairin yepyeni söyleyeceði bir söz vardýr. Tükenmesi de mümkün deðildir.

Ama teorik olarak söyleyecek olursak, þiirin alt yapýsýný saðlam bir þekilde oluþturan ve bunu uygulamaya çalýþan her gönül insaný þiir için kalem oynatabilir.

Deðerli Dostlarým,

Her alanda olduðu gibi þiirin de vazgeçilmezi DÝSÝPLÝN/ÇALIÞMA/ÝSTÝKRAR’dýr. Merak duygusuyla yeteneðimizi birleþtirdiðimizde, biz de pekâlâ iyi ya da kötü mýsralar kaleme alabiliriz. Ancak þunu da unutmamak gerekir.  Yaptýklarýmýzý yeterli görüp “ Ben oldum dememeliyiz. “ Yapacaðýnýz çok þeyler olduðunu unutmayýnýz. Yoksa deryanýn içinde yaþarsýnýz ama deryanýn farkýna varmadan göçüp gidersiniz.