Henüz sömürülmemiş kelimelerinle
Prangalarının arasından göğe uzanan
Çöl yanığı ellerinle
Yüzyıllar önceydi, ay henüz parlaktı
Toprak kurşun sıkmazdı gözbebeklerine
Birden geldi beyaz zulüm
Ve atalarının kanıyla gülizarlar kurdu hayallerine
Sen kelimelerini kaybettin
Kahramanların oldu uzak ülkelerde
Sahibinin diliyle şarkılar söyledin
Unuttun ağlamayı tokken ve sonra
Kartallar, atmacalar, çakallar sevdi seni…
Büyüdükçe büyüdü gözlerin
Ne kadar uzağı görebildin küçük
Yahut kaç denizi doyurdu yağmurların
Bilirsin çocuklar destan yazamaz
Kırık aynalarından yüzüne düşen
Güneşi tutar bir gece vakti
Senin ülkende bir yudum sudur mavinin adı
Senin ülkende ölüm biraz daha güzeldir küçük
Bana bir şiir yaz küçük
Sinekler, böcekler, vahşi hayvanlar dinlesin
Kaldırsın kalbinin orta yerinden başını adem
Bana bir şiir yaz küçük
Ölüyorsun madem…
.