Ýstifa dilekçemi okuduðunda, insan kaynaklarý yetkilisinin yüzünde beliren o þaþkýn ifadeyi asla unutamam. Hele ki istifa gerekçemi söylediðimde oldukça büyük ve inanýlmaz bir tepki vermiþti. ‘’Gerekçem; öðretmenlik yapmak istemem’’ deyiþim daha dün gibi aklýmda…

Ýngilizce Ýþletme eðitimi alan biri olarak iþ hayatýma büyük hedeflerle baþlamýþtým; benden beklenen de zaten buydu. O dönem en büyük isteðim, bankacýlýk sektöründe kariyer yapmaktý. Ýlk girdiðim ‘’uzman yardýmcýlýðý sýnavýný’’ kazanmýþ ve hayatýmdaki ilk iþ teklifimi almýþtým. Babamý yeni kaybetmiþtim, bu üzüntülü süreç hala devam ediyordu ve ilk iþ deneyimimi yaþamak üzere gelen teklifi hiç düþünmeden hemen kabul ettim, evet, hiç düþünmeden, sonuçta bir þeyler yapmak zorundaydým. Büyük bir bankanýn genel müdürlüðünde görevlendirildim, öncesinde kapsamlý bir eðitim aldým banka bünyesinde. Zorlu ve rekabet dolu uzun bir yola ilk adýmýmý atmýþ bulunuyordum. Neyi ne amaçla ve hangi doðrultuda istediðimi tam olarak bilmiyordum ama doðru bir karar aldýðýma öyle emindim ki…

Gerek ailem gerek devlet bana büyük emek harcamýþtý. Anadolu Lisesi mezunuydum, Ýyi bir üniversiteden iyi bir dereceyle mezun olmuþtum ama hayat tecrübem hemen hemen hiç yoktu. Sadece bana öðretilen ve önerilenlerle hareket ediyordum; kendimi hiç mi hiç tanýmýyordum üstelik. Herkesin dediðini yaptým ve ilk basamaðý çýktým.

O güne deðin mutluluðu baþarýyla eþ deðer tutmuþtum. Baþarý kazanmak çalýþmakla mümkündü ve çalýþmayý hep sevmiþ biriydim; baþarýlýydým çalýþtýðým bankada ama eksik bir þeyler vardý hayatýmda, kendimi hiç mi hiç mutlu hissetmiyordum, bunun çalýþtýðým ortamdan kaynaklandýðý yanýlgýsýna kapýldým ve kýsýr bir döngüye girdim.

Ne kadar banka sýnavý varsa hepsine müracaat ettim. Ayný sektörde kalmaya kararlýydým, sonuçta yaþadýðým doksanlý yýllar bankacýlýðýn revaçta olduðu bir dönemdi. Sýnavlarý, mülakatlarý kazanýp bankacýlýk maceramý sürdürmeye devam ettim. Daldan dala konan bir kuþ gibi o bankadan bu bankaya tabir-i caizse savruldum. Ama yanlýþ giden bir þeyler vardý; nerede hata yapýyordum, bunu hala anlamýþ deðildim. Kafamdaki tabloda eksik giden bir þeyler vardý: Baþarý odaklý biri olarak yine baþarýlýydým ama öyle mutsuzdum ki yine. Farklý mevkilerin, farklý pozisyonlarýn bana mutluluk ve tatmin getirmediðini yavaþ yavaþ görmeye baþlamýþtým.

Etrafýmdaki insanlarý analiz ettiðimde hepsinin bir robot misali mekanikleþtiðini iyiden iyiye fark ettim ve ben de ne yazýk ki onlara benzemeye baþlamýþtým. Tam anlamýyla ikilem içinde kalmýþtým, hala içimden bir ses, bana ‘’sakýn deðiþme’’ diye haykýrýyordu. Bulunduðum ortamlarda herhangi bir paylaþým, samimiyet asla teneffüs edilmiyordu. Hiç kimseyle dertleþemiyordum; ola ki birine bir þey anlatayým, bu, bana dediðimin on katý dedikodu olarak dönüyordu.

Arayýþým uzun sürdü ama en sonunda anladým ki ben bu sahte, yapay dünyaya asla ve asla ait deðildim. Nihai kararýmý verdim ve en son çalýþtýðým bankadan, ebediyen bu sektöre geri dönmemek üzere istifa ettim. Kim bilir kaçýncý istifa dilekçemdi bu; ama sonucuydu ve artýk kararlýydým: Baba mesleðini yapacak ve öðretmen olarak çalýþacaktým. Yeniden baþka bir dünyada baþka bir yolculuða çýktým. Aslýnda kendimi arýyordum ben ve yine yalnýz, bir baþýma kalmýþtým. Sonuçta bana destek olan kimse yoktu etrafýmda; getirisi yüksek olan bir iþi býrakmýþ ve herkesi hayal kýrýklýðýna uðratmýþtým, benden beklenen bu deðildi’’onlara göre’’. Baþta ailem, hocalarým ve tanýdýðým tanýmadýðým herkes muhalifti bana: Onlara göre ‘’ben bir çýlgýndým ve hayatýmýn hatasýný yapýyordum’’.

Ýlk iþ, mezun olduðum üniversitenin ‘’pedagojik formasyon’’ kursuna katýlýp öðretmenlik belgesi almak oldu ama maceram henüz yeni baþlýyordu. Görecek ve anlayacaktým ki ben henüz hiçbir þey yaþamamýþým. Bu bir arayýþtý, aslýnda ne aradýðýmý ben de tam manasýyla bilmiyordum, belki de biliyordum: Sadece oraya ait olduðum duygusunu bana yaþatacak insanlar ve ortamlar arýyordum; kim bilir belki de hala bu arayýþým devam etmektedir. Sonuçta hayata tutunmak için herkesin hayallerim ve umutlarý olmalý, benim hala o kadar çok gerçekleþtirmek istediðim hayallerim ve umutlarým var ki…