Rüzgârýn ne zaman nereden eseceði belli olmaz. Kimi zaman çýkan güçlü bir fýrtýna her þeyi bir anda yýkar geçer. Kaçacak yer bulamaz insan, afallar, bocalar. Kimi zaman esen ýlýk bir meltem alýr götürür ve usul usul okþar kim varsa himayesinde, tatlý bir sarhoþluk verir unutturur derdi, tasayý.

Zaman zaman kara bulutlar örter göðün mavisini ve çakan þimþekler ürpertir yürekleri, adeta bir karabasan yaþanýr.

Yazý, kýþý vardýr gönüllerin; sýcaðý soðuðu vardýr mevsimlerin.

Kimi insan buz gibidir, hep mesafeli ve tetikte. Kimi insan sýcak iklimler gibi için ýsýtýr kim varsa yanýnda, karþýsýnda, giriþkendir, sokulgandýr, güneþ gibi sýcacýktýr, o sýcaklýðý yaþar ve yaþatýr, hiç bitmez enerjisi. Sahip olduðu enerji yaþam kaynaðýdýr, kaynaðý da içinde sakladýðý sevgidir; güneþ gibi sýcaklýðýyla ýsýtýr ve aydýnlatýr etrafýný.

Dert, tasa hiç bitmez insanoðlunda. Doða da dertlidir ve gösterir hýncýný yeri geldiðinde: Bazen öyle coþar ki önüne katar götürür ne varsa yolunda; tufanlar, seller ve depremler içindeki öfkenin dýþa vurumudur; intikamýný alýr ve cehennemi yaþatýr.

Ýnsanlar da mevsimler gibidir: Alacaðý vardýr hayattan, pusludur dünyasý, pusludur yeryüzü. Borcu vardýr, çalkantýlýdýr: Köpüren dalgalar gibi, kabaran denizler gibi… Bazense süt limandýr her þey: Sakin, sessiz ve huzur dolu.

Sonbaharda hüznü yaþatýr yaðmur, yazýn içini ýsýtýr güneþ insanýn. Bazense dört mevsimi yaþatýr iklimler bir anda, belli olmaz ne zaman ne olacaðý; belli olmaz rüzgârýn yönü, þiddeti.

Mevsimler gibidir insan: Deðiþken, bazen yýlgýn, bazen sessiz, bazen coþkulu; bazen ýslak ve nemli ve üzgün; bazen kupkurudur ve taþ keser yüreði.

Ýnsan gibidir mevsimler: Adeta bürünür onun kimliðine ve özdeþleþir tabiatla insan bedeni, insanýn yüreði. Mevsimler mi insandan etkilenir, insanlar mý mevsimden asla bilinmez, tahmin edilemez.