Nereye kadar sorgulayabiliriz ki hayatý… Ya da neyi, kimi; yoksa þartlarý mý? Belki de sunulanlarý, sunulmayanlarý, koþullarý, elimizden kaçanlarý, arzularýmýzý, kabullenilen doðrularý, yanlýþlarý, eksiklikleri. Sürer gider bu liste, fütursuzca. Yeri geldi mi, inancýmýzý bile sorgulamak olasý, her ne kadar yanlýþ olsa da. Kim bilir, belki de, sonsuz ihtimaller zincirini ve çok þýklý sorulara bile vakýf olmak neredeyse imkânsýz.

Aslýnda þans faktörünü de dâhil etmeliyiz, elimizdeki donelere. Öyle ya, kimi doðuþtan þanslý gelir dünyaya; kimi ise aðzýyla kuþ tutsa yaranamaz ne hayata ne de kaderine. Yaranamaz dedik de; kime yaranacaksýn ki… Kendine mi, etrafýndakilere mi yoksa doðru bildiklerini tasdikettirip, içinde bulunduðun ortama mý? Neticede herkesin doðrusu ve yanlýþý kendine özel. Kim kime neyi kabul ettirecek ki. Belki görünürde, prensipler ortak gibi gözükse de, aralardan yükselen çatlak seslere ne demeli…

Konumuza dönelim; hayatý sorgulamaktan bahsediyorduk. Kendi yolumuzda giderken, kesiþen yollardaki insanlar ne derece etkin olabilir ki bizim için. Belki hatta kesinlikle, yine, kaderin oyunlarýndan biri ile karþý karþýyayýz bu noktada. Rotamýz beklenmedik bir anda öyle deðiþebilir ki; her anlamda ama: Lehimize ya da aleyhimize; belki iyi, belki kötü…

Ve ailemiz, dostlarýmýz, arkadaþlarýmýz: Bizim için özel ve kutsal kim varsa. Ya onlarýn hayat görüþleri, kimlikleri, bizle çatýþan fikirleri. Uyum saðlayalým ya da saðlamayalým, onlar bizim her þeyimiz. Onlardan öðrendiklerimiz, tutumlarý, aramýzdaki kuþak çatýþmasý ne derecede olursa olsun; elimizdekilerin kýymetini bilip, onlarýn ýþýðý altýnda devam etmeliyiz yolumuza; kabullensek de kabullenmesek de. Her halükarda bizim ezeli ve ebedi destekçilerimiz onlar.

Varlýklý bir aileden gelebiliriz ya da tam tersi. Bunu sorgulama ve yargýlama hakkýna asla ve asla sahip deðiliz. Eþimizi, iþimizi, dostumuzu ya da düþmanýmýzý bile bir yere kadar sorgularken, ailemizle ilgili böyle bir hakkýmýz yok. Baþýmýzýn tacý onlar ve olmaya da devam etmeli hayatýmýz boyunca. Ýmkânlar deðiþebilir ama onlarý incitmeden.

Ve daha sayýsýz nice soru cevaplanmayý bekleyen. Bir þeylere inanmak, insan olabilmenin bir uzantýsý, yoksa aklýmýzý yitirmek içten bile deðil. Bu kâinat, Yaradan’ýn gücü ve ýþýðý ile nasýl aydýnlanýyorsa, bu inançla da bizim yolumuz aydýnlanmakta. Ve güçlenen maneviyatýmýz. Her þey bir yere kadar, filozof olmaya gerek yok. Zira yaratýlýþýmýz hikmeti O’nun ulvi gücünde saklý.

Ýtiraf etmek gerekirse; gizemli bir âlemde hüküm sürüyoruz. Her an, her þeyin olabilme ihtimalinin olasý olduðu upuzun ve bilinmezliklerle dolu bir yol ya da dünya. Her an bir aðaca toslayabiliriz, tabir-i caizse, her an dipsiz bir uçuruma yuvarlanma ihtimali de bir diðer þýk. Kim bilir, belki an itibariyle; dünyanýn ve kâinatýn en mutlu ve en þanslý insaný da olabiliriz. Ya da bir bakmýþýz ki, tüm mekanizma çökmüþ ve devre dýþý kalmýþýz ve sürüklenip gidiyoruz. Hayat bu; ne zaman ne getirir ya da neyi çalar bizden, hiç mi hiç belli olmaz.

Bize düþen; dünü dünde býrakýp( her ne kadar zor olsa da), geleceðe umutla odaklanýp, günü yaþamak. Hele ki, istek ve arzularýmýza gem vurup, elimizdekilerle yetinebiliyorsak, bizden mutlusu yok. Zira, mutluluðu inþa etmek, bizim inisiyatifimizde, sahip olduðumuz imkanlar dahilinde. Ne zaman ki, beklentilerimizi aþaðý çektik, mutluluk hiç de uzak deðil.

Sonuçta her birimiz, kâinatta ufacýk birer kum tanesiyiz, her ne kadar kendimizi dünyanýn merkezi gibi görsek de. Eðer ki, kendi küçük dünyamýzda yetinmeyi biliyorsak, bizden mutlusu ve huzurlusu yok.

Ýçimizde sakladýklarýmýz, muhafaza ettiðimiz deðerler baki olduðu sürece de, bu hep böyle sürüp gidecektir.

Aslýnda, kaderci olmakta da oldukça fayda var. Elbet, Yaradan’ýn bir bildiði var ki, gidiþatý O takdir ediyor. Sonuç itibariyle, zaman zaman bazý kapýlar yüzümüze kapanýrken, nice kapýnýn da açýlacaðý ihtimali de yine O’nun takdirinde. Bu kapýlarýn ardýndaki bilinmezlikler, sürprizler ve güzellikler aklýmýzýn almayacaðý boyutta olabilir.

Deðerlerimizi muhafaza ettiðimiz sürece; umut ve sabýr asla tükenmez. Ýnsan olabilmenin hikmeti de burada saklý deðil mi…