Kimliksiz bir zamanda
Çiçekler ekiyorum toprağına
Bir bade su ekliyor bulutlar
Sabaha ermeyen düşler eşliğinde
Eriyor zaman
Nasıllarla tüketmeden zamanı
Nedenlerle
Rağmenlerle
Emsalsiz anılar tazelemeliyiz
Mesela baharı andıran gözlerinde
Çiçekler bezenmeli rengârenk
Sen en çok beyazı sevmelisin
“Ardına bakmamalı insan “demiştin
Ardımıza bakmadan bu anı
Harf harf çivilemeliyim ezberlerine
Mesela gözlerini gündüze her açtığında
Sokak başlarında bile
Beni aramalı gözbebeklerin
Mevsim Eylüle vurdu
Hep hüzün yönüyle savrulduğumuz
Yaprakları sararıp düşen toprağa
Sonuçsuz hayaller gibi kırılgan
Otur dizlerinin üzerine mesela
Sevdiğin kadar ağla..
Ah sevdiğim
Sana bir Eylül kadar yakınım
Sana bir Eylül kadar uzak
Sarabilsem kollarımı
Sonsuzluk yeniden uyanacak
Âdem Efiloğlu