Anneme
"Evlenince anlarsın beni" derdi annem.
Anlamazdım.
Sözleri uçarı bir
gençliğin hayal dünyasında hakettiği yeri bulmazdı.
Hayat, sevdiğinle
çok güzel ve anlamlıyken, bu ev, bu caddeler yavan ve boş gelmeye
başlamışken, kulağım hiç bir nasihatı duymayacak kadar mutluluktan sağır
olmuşken, yaşanmış her tecrübe duvarlara çarpıp, parçalanıp
giderdi.
Çoğu zaman bir kulağımdan bile girmeyen nasihatlar, şimdi
yüreğimin tam orta yerinde duruyor.
Pervasızca tükettiğim günleri,
bilmediğim bir sokakta; yabancı bir şehrin ışıkları altında ararken
anlıyorum. Mevsimler değişince anlıyorum..
Mesafelerce uzakta, kurulmuş
bir hayatın parçası olmak için, esirgediğim bütün ilgiyi ve saygıyı
başkalarına cömertce gösterdiğimde anlıyorum....
Bir akşamüstü
pencere önü yalnızlıklarında, mavi gözlerinin huzurunu düşünürken ,
güneşin kızıl damlaları kirpiklerimi boyuyor..
Yanağımdan süzülemeyen
hayaller, gözbebeğimin içinde çoğalarak kayboluyor.
Kayboldukça
anlıyorum...
Yüreğimin bulutlarında asılı duran hüznüm kurusun ve kimseler anlamasın diye bolca gülümsüyorum..
Kokunu çok özlüyorum..
S.E.G
(
Anneme başlıklı yazı
S.E.G tarafından
24.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
