Online Üye
Online Ziyaretçi
Sessizliğin izdüşümünde
Başladı gece.
Lal olmuşken dilim
Birer birer
İçime aktı sözlerim.
Kapana kıstırılmıştı
mutluluk
Ve ne varsa
Boğazımda düğümlenen;
Yokluğunu yaşamaktaydım
Hasret kaldığım
Kim varsa…
Görmezken gözlerim,
Hissetmeyi bilmezken
Soğuk ellerim;
Dokunduğum sıcak ya da
soğuk
Ve isimlendiremediğim
özlemlerim.
Nöbette iken
Bu beden,
Ya, acıları çeken
ruhumda
Neydi gizlenen…
Kilitlenmişken
yalnızlığa
Ve dile gelmeyen,
Telaffuzu mümkün
olmayan
Çoktan kaybettiğim;
Hepsine kocaman bir
elveda.
Manasız dünlerin,
Ah, bir dinleyen olsa;
Hani, nerede
Gönlüme kazınan,
Birer birer çıkıp gelse
O soğuk mezarlarından.
En kötüsü bu işte;
Yaşarken gömmek
Kimliksiz bedenleri.
Bitmedi gitti şu
hasret,
Zaman çoktan hükmünü
yitirse de…