1.BÖLÜM

Gece yine bütün karanlýðýyla çýkmýþtý ortaya, tabi Ay da beraberinde gelmiþti. Rüzgâr sararmýþ yapraklarý savuruyordu etrafa. Odasýnýn penceresinden þöyle bir dýþarýya baktý Elif ve  ’’Ýyi ki dýþarýda deðilim .’’ dedi.

         Elif annesini hiç göremeden kaybetmiþ ama onu gözleriyle deðil de gönül gözüyle görüp,  sevmiþti. Ama annesine nasýl sesleneceðini bilememiþ o yüzden de ona yazmayý seçmiþti. Aklýna her annesi geldiðinde gerçi hiç çýkmazdý aklýndan ama ne zaman isterse yazýyordu. Annesine yazdýðý günler genellikle diðer arkadaþlarýný kýskandýðý günler olurdu.

         Ýþte bu günde öyle günlerden biriydi. Ýçinde ve üstünde bir sürü kalp olan pembe kapaklý defterini açtý –bu defteri babasý ona yazmayý ve pembeyi sevdiðini bildiðinden hediye etmiþti - .Yazmaya baþladý.

’’Elindekinin kýymetini  ancak kaybedince anlarsýn derler ama ya dokunamadýysan, saçlarýný hiç okþayamadýysan, okþatamadýysan , ellerini avuçlarýna alýp onlarý dudaklarýna götüremediysen  ya  hiç annen olmadýysa heeeeee !

Onun hayalleriyle onun beni gördüðü umuduyla yaþýyorum ben hayatýmý . Deseler ki cenneti bul getir bana sana  anneni veririm , hiç düþünmem cenneti nasýl bulurum diye, ne yapar ne eder  bulurum . Çünkü cenneti , cehennemi bile onun yüzün de görememek  en acýsý.Annem ...Annem ... Annem... Her gece dua ediyorum aðlayarak  '' Allah’ým ne olur bana annemi göster . '' , diye ama bazý geceler sanki annem geliyor ve bana '' Kýzým , ben buradayým .'' , diyor .Kalbim acýyor , parçalanan bir bardak gibi un ufak oluyor yüreðim . Söyle nasýl parçalanmasýn ki kalbim , söyle senin yerini ne doldurur ? Herkese soruyorum ,susuyorlar , bari siz biliyorsanýz siz söyleyin annenin yerini ne doldurur ?Neden herkes iþte böyle sessiz kalýyor ? Mutluluðumu, korkumu, gözyaþlarýmý onunla  paylaþmak   istiyorum. Ýstiyorum ki diðerleri gibi ben de anneme þýmarabileyim , onlarý çekiþtirebileyim ,  ben de diðer kýzlar gibi annemle alýþveriþ yapabileyim  o arada denediðim elbiselerden biri için bana '' Ah bu güzel kýzýma çok yakýþmýþ '' desin istiyorum .Ben gül kokan annemi istiyorum , onun  kokusunu içime çekmek istiyorum .Çok mu þey istiyorum ben söyleyin ?

           Annem her þeysiz olur da þu kalbim, bir tek sensiz olamaz.’’

        Yine her yazdýðýnda olduðu gibi gözyaþlarýný tutamamýþtý.Süzülüyordu damlalar yanaklarýndan . Birden bir týkýrtý duydu bu babasý olmalýydý hemen defteri ve kalemi yastýðýn altýna  sakladý ve battaniyeyi üzerine çekti .Uyuyor numarasý yapýyordu . Çünkü babasý bu saatte ona yatmasý gerektiðini söylerdi hep . Onun annesine yazdýðýný bilmiyordu çünkü . Elif babasýna bunu söyleyip onu üzmek istememiþti .

 NOT : BU HÝKAYE AÞK GÝBÝ ÖZLEMÝN DÜZENLEMESÝDÝR .