Sabýrsýz düþler çýðlýk çýðlýða. Uyan ve bitsin bu kâbus diye feryattalar. Mümkün olsa uyanmaz mýyým, mümkün olsa perde çekmez miyim bu drama.

Tek kiþilik oyunumdayým bir ömür. Figüranlar baþrolü çalma telaþýnda. Yitip gitmemi istiyorlar. Sanki bu düzenekte bana bir yer yokmuþ gibi itekliyorlar.

Yanýlgýlar diz boyu, yürüdüðüm yol öylesine tümsekli ki. Köþe baþýnda silik siluetler görüyorum ve gölgelerin arasýnda ýsrarla baðýrýp, kahkahalara boðuluyorlar. Kim neyin derdinde, ah bir anlasam…

Sýktým sýyrýldý her birinizden. Ne vardý bunca isyana. Oysaki isyan etmesi tek gereken benim. Tövbeler tövbesi, nasýl bir hakkým olabilir ki inkâr etmeye benliðimi. Dilimin ucunda binlerce sözcük ve bilinçaltým bir bir kusuyor saklý ne varsa. Farkýndayým her þeyin, farkýndayým sahte düþlerin, farkýndayým kabaran dalgalarýn.

Akýntýya kürek çektiðimin öylesine bilincindeyim ki diðer yandan ama bir o kadar da mecburum.

Niyetim saklý yüreðimde ve nezdinde tüm gerçekler Yaradan’ýn. Gözler görmüyorsa çok üzgünüm.

Afakî bir mücadele iþin kötüsü ve attým pembe gözlüklerimi. Tüm görüntülerin bir yanýlsama olduðu gün gibi aþikâr.

Vuran dalgalar öylesine hýrçýn ve zalim ki kaya bile zor dayanýr. Lakin yavaþ yavaþ aþýnmakta da. Yürek mi dayanýr.

Nedir altýnda yatan bu gizemin söyleyin suç mu sevmek, suç mu son damlasýna kadar insan olmak.

Dilim yandý bir kez. Sessizliðimi muhafaza etmek zorundayým. Diðer yandan bas bas baðýrmakta iç sesim. Bir tek ben duyuyorum ve tabii ki tek dayanaðým O.

 O kadar asil ve naif ki dile getirmek istediklerim. Hayýr, tövbeliyim bu sefer. Ne þikâyet ederim ne de yansýtýrým. Deðil çýðlýklarým suskunluðum bile yanlýþ telaffuz edilmekte.

Gerçekçi olmak mý bardaðýn kalan yarýsýný boþ görmek yoksa kötümser olmakla eþ deðer mi. Ne deðiþir ki. Ýsterse aðzýna kadar dolu addedin. Lakin kanýmca bardaðýn ne yarýsý dolu ne de bardak kaldý geride.

Kýran çoktan kýrmýþ bardaðý da kalpleri de.

Sýradan mý farklý mý addedilen. Hiçbir þey fark etmiyor artýk. Çünkü siz ne kadar uðraþ verseniz da kim olursa olsun karþýnýzda çoktan kafasýndaki profile yerleþtirmiþ sizi.

Anlamýný yitirmiþ onca duygu. Duygular bile kapýlmýþ sert esen rüzgâra mümkün mü sürüklenmemek sele kapýlmýþ giderken. En azýndan varýlacak nokta belli.

Dünyanýn merkezi deðilim lakin sinsi ruhlar kendini deðil dünyanýn evrenin tepesinde görüyor.

Ýyi niyet ve sevgi adýna ne varsa kurutmaya çalýþan ve baþarma gayreti içersinde olan herkese teþekkür ediyorum.

Anlamak mý anlaþýlmak mý yoksa her ikisi de afakî bir uðraþ mý?

Cevabýný biliyorum artýk.

Hükümsüz ve sorgusuz bir dünya tek hayalim ve sevginin, aþkýn ve duygularýn köreltilmediði.

Tabii ki hala kaldýysa bu mefhumlar. Olsun, ben yine de saklýyorum içimde her birini üstelik. Hiç de belli olmaz belki hayaller bir gün gerçeðe döner.

Saklamalýyým da üstelik. Sorumluyum lakin en az sizlerin olduðu kadar. Tabii ki bir gün gözlerinizdeki perdeyi çektiðinizde tüm gerçekleri tüm çýplaklýðý ile görme ihtimali uzak bir olasýlýk olsa da…