Yüksek ökçeli ayakkabýlarý ile öylesine hoþ ve endamlý duruyordu ki. Bakýþlarýndaki ýþýltý yýldýz parlaklýðýnda, yüzündeki aydýnlýk güneþ tadýndaydý. Tutkulu deðildi sadece zarifti, güzel deðildi ötesinde vurgundu kalbi yetinen gönlün aþka paralel seyreden duygu bütünlüðü ile. Duygularý dalga dalga yükselip alçalýyordu ilerleyen saatin ahengi tadýnda. Sevginin kardeþiydi, merhametin önde giden saflýðý ve yürek burkan hüznüyle. Çaðrýþým yapan hüzün deðildi oysa olsa olsa yüzünde beliren o mütebessim. Yalnýzlýk deðildi okyanus boyunda seyreden ýssýzlýðýydý duyumsadýðý ve diðerlerince duyumsanmayan ne varsa. Silik deðildi ama silmiþti çoðu mefhumu hayatýndan. Silinmeye tahammülü yoktu, silmek ise mecbur býrakýldýðý bir þýktý. Yoksa ne bir seçimdi ne de arzu. Arzusu olsa olsa katmer katmer yýðdýðý ve çoðunun tenezzül etmediði bir özendi hayata karþý hissettiði.

Anlýk deðil ömürlük, sözde deðil özde ve ne varsa bir bir sýraya koyduðu sayýsýz sunum kâh kendine dair kâh sevgiye…

Derin bir iç geçirip, devam etti yoluna ve bir yandan günün muhasebesini yapmakla meþguldü zihni. Ne zihni rahat verirdi ne ruhu ne de çeliþki dolu gönlü. Gönlü kadar engin dünyasý ile müsemma idi adý Gönül’ün. Gönül gönülsüzdü çoðu þeye ve bir o kadar gönülden sevdalýydý hayata. Ne yalnýzlýðý yadsýrdý ne düþlerine kepenk vururdu. Mutluluk ise diðer adýydý kendine verdiði deðer kadar ve bir o kadar saygýn idi çoðu insanýn gözünde her ne kadar amortize ettikleri olsa da. Zorluklar kadar zordu kimine göre ve asla da inkâr etmezdi içine düþtüðü onca yanýlgý ve çeliþkiyi.

Sýklaþtýrdý adýmlarýný öyle ki yaðan yaðmura bile engel olamýyordu hýzýna. Hep hýzlýydý hayatta ama bir farkla. Hemcinslerinden onu ayýran da bu idi. Ne çapkýndý ne basit ne de hata yapmaya meyilli. Rahmetli annesi idi onun tek örnek aldýðý kiþi. Ve koca ömrünü tek bir erkeðe duyduðu aþkla geçirmiþti kadýn. Öyle ki dillere destandý anne ve babasýnýn o büyük aþký. Ve örnek aldýðý bir diðer özellik de böylesi ulaþýlmaz ve vazgeçilmez bir aþktý. O noktaya kadar sözü vardý kendisine. Bir kez sevip bir kez verecekti o büyük sözü. Ne ikinci ne üçüncü ne de çoðul aþklar asla yer tutmazdý karakterinde. Ömür boyu bulamayacaðýný bilse bile öylesine kararlýydý ki yapacaðý seçim öncesi. Ve önsezilerine güveniyordu pek çok konuda onu yanýltmayan altýncý hissine.

Gecesine gündüzüne katardý okulda. Dersi bitse bile kapanýr odasýna ve deli gibi çalýþýrdý. Zor bir mesleði vardý Gönül’ün. Akademisyen kimliði ile de ayrýca mücadele veriyordu üniversitede. Okumak ve çalýþmak ile öylesine bütünleþmiþti ki ruhu ve öðrencilerinin de gözbebeði idi. Her biri özeldi onun nezdinde ve farklýydý karakter ve sahip olduklarý itibariyle. Zor ne varsa tercihiydi. Zor bir hayat, zor bir dost ve zor bir karakter. Kolaya kaçmadýðý için hep zorlanýrdý ve tadýný böyle çýkartýrdý hayatýn. Az ama öz, zor ama bir o kadar meþakkatli ve doyurucu ne varsa dâhildi gündelik yaþamýna ve ufuktaki hayallerine de.

Yýllardýr görmediði bir arkadaþý ile buluþacaktý o gün, ta çocukluk yýllarýndan kalma eski ama eskimeyen bir dost. Az dostu vardý ama yürekten sýrdaþtý her biriyle. Zor severdi ama sevdi mi de ömrünü ve kendini sunardý dostunun önüne. Belli belirsiz gülümsedi bir kez daha. Yüzünden tebessüm eksik olmazdý Gönül’ün en az gözlerinden eksik olmayan yaþlar gibi. Ve gurur duyardý duygularýyla en az kendisiyle barýþýk olduðu kadar. Ve anlamazdý da insanlarý nasýl oluyor da gözyaþlarýný saklayabiliyorlar diye ve her nasýlsa þen kahkahalarýndan yanýna varýlmazdý çoðu insanýn ama gelin görün ki kim ki bu denli neþeli olan, eðer ki bir açsa içini omzuna yaslanýr ve hüngür hüngür aðlardý.

Oldukça da heyecanlýydý diðer yandan giderken randevusuna. Evet, çocukluk arkadaþý idi buluþacaðý ama ayný zamanda da ilk aþkýydý Gönül’ün. Aslýnda Gönül idi Seyit’in ilk aþký ve yýllarca bihaber aþkýndan ayný sýrayý paylaþmýþtý Seyit’le. Yurt dýþýna gittikten sonra tesadüf eseri bir arkadaþlarý vasýtasýyla iletiþime geçmiþlerdi yeniden. Seyit’in duygularýndan haberdar eden yine bu ortak arkadaþlarý olmuþtu. Ama ne var ki, Seyit Gönül’ün bildiklerinden habersizdi.

Gönül bile inanamýyordu kendine randevusuna nasýl bu denli istekli gittiði konusunda. Seneler olmuþtu görüþmeyeli iki eski arkadaþýn ve dün gibi aklýndaydý Seyit’in yüzü ve tüm özellikleri.

Ýç sesi avaz avaz baðýrýyordu günlerden beri. Yoksa asla gitmezdi bu buluþmaya. Farklý duygularýn esareti ile daha da hýzlandý adýmlarý.

Ýþin ilginç yaný Sevgi de gelecekti o gün. Seyit’in durumundan haberdar olan ve ikiliyi buluþturan Sevgi. Ýdi. Sevgi ile pek aralarý yoktu aslýnda Gönül’ün. Hatta bir anlam da verememiþti Sevgi’nin neden aracýlýk ettiðine ama yanýlmýþtý iþte. Ne kadar haz etmese de Sevgi’den kýzýyordu kendine. Zira hep uzak dururdu okulda Sevgi’den. Fazla sosyal bir kýzdý okulda. Sosyal olmasýnýn yanýnda fazlaca sokulurdu insanlara ve özel hayatlarýna. Ve hep koz olarak kullanýrdý öðrendiklerini. Bu yüzden Gönül hep uzak durmuþtu Sevgi’den. Ve þimdi görüyordu ki; hayatýnda ilk kez de olsa yanýlmýþtý.

Buluþacaklarý kafenin önünde durup çeki düzen verdi üstüne baþýna. Yanýnda ne ayna taþýrdý ne de makyaj malzemesi ve ilk kez kýzdý kendine bu ihmalkârlýðý yüzünden.

Ayýrttýklarý masa önde bir yerlerde olmalýydý. Kafeye girdikten sonra, gözleri ile taradý etrafý ve yanýna yaklaþan garsonunu yardýmýyla iþret ettiði masaya yöneldi.

Ýþte tam da karþý masada oturuyordu Seyit ve henüz görmemiþti Gönül’ü. Gözüne daha hoþ ve yakýþýklý gözüktü Gönül’ün. Uzaktan bile ona bakmak öylesine heyecanlandýrmýþtý ki…

Yavaþ adýmlarla masaya yönelmiþken bu sefer de Sevgi’yi gördü masaya doðru yaklaþýrken. Ve inanamadý gözlerine Gönül. Karný burnundaydý Sevgi’nin. Hiç bahsetmemiþti oysa Sevgi evli ve hamile olduðundan.

-Ne çýkar ki,

Diye geçirdi içinden.

Deli gibi çarpýyordu kalbi Gönül’ün. Tam masaya yaklaþmýþtý ki, Sevgi seslendi ona.

-Gönül, caným, buradayýz.

Her zamanki kibarlýðýný muhafaza eden genç adam uzattý elini genç kýza.

-Gönül, bu ne güzellik, merhaba,

Demesine kalmadan öpüþtüler. Yerinden zar zor kalkan Sevgi de en az Seyit kadar mutluydu Gönül’ü gördüðüne.

-Caným, hoþ geldin.

Her ne kadar bu denli içli dýþlý bir üçlü olmasalar da her þey öylesine mutluluk ve hoþluk vericiydi ki Gönül için…

-Birinci yýl evlilik yýldönümümüzü yalnýz kutlamak istemedik Gönülcüm. Ne de olsa eski arkadaþlar deðil miyiz…