Hasret düşerken bağrımın otağına

Gözlerim hasretin ile bakar yoluna

Sanki düştüm çıkmaz ayrılığın ağına

Soluyor benim gibi hasret güllerim

Acıtıyor gönlümü hasretin dikenleri

Attım umudumu hasretin uçurumlarına

Takılmıyorum hüzün şehirlerinin sokaklarına

Saçların savrulsun hasret rüzgârlarına

Kokun gelir bana sen hasretin bağrında solma

Esiyor her ne yana dönsem hasret rüzgârı

Estikçe bağrımı deliyor deli esen yelleri

Kavuşur muyum bilmem o mutlu mesut günlere

Beni anmayı unutma

 Bil ki seninle yaşıyor bu hasret çiçeğin

Dalıyorum mutlu kavuşacağım mesut günlerin hayaline

Gözyaşlarım damlıyor hasretin azgın nehirlerine

Hasret çiçeğin seni okşuyor gözyaşları ile güzelliğini

Hasretle açılıyorum kollarımı sana yeniden sarmak için

Ekmeğime aşıma senin hasretini sardım da yedim

Seller kapatsa da sana gelen yolumu

Aşarım hasretinle enginleri dağları

Bir ömür çektiğim hasretin yetmez mi acıları

Gönlümde feryadım yükselmeden yanındayım

Beni anmayı unutma

 Bil ki seninle yaşıyor bu hasret çiçeğin

Kul Mehmet derki bu ayrılıkta biter

Gönül sevdiği yârin yanında elbet güler

Hasretlik biter mutlu dolu anlar ile seven güler

Yolları kar kaplasa da hasretliği aşar sabırla seven sevdiği için

Mehmet Aluç