Bir gün daha devrildi geceye. Bir gün daha kayýp gitti avuçlarýmdan. Hiçbir baltaya sap olamadýðým bir zincir daha eklendi halkama. Benim eklentilerim yetmezmiþ gibi her geçen gün yaklaþýyorum sona: Bir adým, bir adým daha derken.

Meçhul bir gidiþat, müphem bir varlýk olan þahsým ve hiçbir anlam taþýmayan tüm uðraþlarým.

Kýzgýným hayata ve bana biçilmemiþ deðerlere bir o kadar kýrgýn.

Ne maddi anlamda ne de duygusal baðlamda alamadýðým cevaplara muhalifim.

Dünkü çocuktum gibi saçma bir cümle de kurmayacaðým. Hayallerimi yitirdim ben aslýnda çok olmuþtu yitireli yeniden yeni hayaller inþa ettim çalkantýlý ruhumun derinliklerinde.

Adam olmam ben bir de içimdeki çocuk büyümesin diye canhýraþ telaþlar içersinde ne isterse alýp koyuyorum önüne.

Sevdiklerimi yitirdim hepten, sevilmeden ben de yitip gideceðim en çok da bu canýmý yakýyor. Kafalardaki profillere uymadýðým için sevilme hakkým olmadý hiçbir zaman. Üstelik istisnasýz. Tanýdýk tanýmadýk ya da yakýnýmda uzaðýmda kim varsa. Cüzi baþarýlardý elde ettiklerim bana göre ama nedense kimseler haz etmedi. Beklentileri dipsiz bir güruhun hedef tahtasý oldum her seferinde.

Beþeri kifayetsizliklerim hep engel teþkil etti ömür boyu. Bu sefer zihnimle ve bilgimle setleri yýktým derken yine bireysel menfaatler girdi iþin içine.

Mutlu olduðum ortamlarda hep yandý caným hep istikrarsýzlýklar ile mücadele ettim. Kendi istikrarsýzlýklarým yetmezmiþ gibi egolarýn bitimsiz sýrlarý ve koyduklar bariyerler.

Ne önyargýlarý yýkabildim ne de kabul gördüm.

Yutkunuyorum baðýrmamak adýna ve aðlýyorum sustuðum için, susmam da çoðunun iþine geliyor. Ama benzemek de istemiyorum bu sefer oyun dýþý býrakýlmam da olasý ve hep olan.

Bitimsiz sandýðým þu ömür.

Bitimsiz sandýðým dostluklarým bir tekmede alt üst olan.

Bitimsiz sandýðým hayallerim. Hayal kurmak o kadar yordu ki. En kötüsü benim inþa ettiðim o duvarýn kolayca yerle bir olmasý. Üstelik bunu büyük bir mutlulukla ifa ediyorlar. Her ne hikmetse hep bir gölge oldum, hep bir kusur aradýlar ve hep kýyaslandým. Gel gör þimdi de ben beni kýyaslýyorum ama tek farkla: Eski ben ve yeni ben ya da olmasýný istediðim. Tabii ki zihniyetlerde iþgal etmiþ baþka resimler var. Gereksiz bir uðraþ olarak gördükleri her ne ise benim iþtigalim altýnda.

Sanal ortam ile tanýþýklýðým iki yýlý geçmez bu da yazmaya baþlamamla paralel. Çünkü sanal ortamýn varlýðýndan bihaber idim dünyanýn gidiþatýndan bihaber olduðum gibi.

Aslýnda oldukça rötarlý bir yolculuk benimki. Bazý olgularý seçeneðe dâhil etmeden yaþadým uzunca bir süre. Ölümler, özel sorunlar hatta kimlik çatýþmasýna kadar.

Ýþ hayatýnda çok zaman kaybý yaþadým ve akabinde bir sürü can yakan olay kýsaca gidiþatý ben yönlendiremedim kaderin rotasýna engel olamazdým ki. Ýstemediðim ne varsa akla sýðmaz geldi buldu beni.

Yýllarýn birikimi hatta taþma noktasýna gelen dolu bir bardak. Bu yüzden sýðýndým kalemime ki onun varlýðýndan bile bihaberdim pek çok þeyin ve pek çok insanýn varlýðýndan bihaber olmam gibi.

Aslýnda kendimden de bihabermiþim ki yazmaya baþladýktan sonra açmaya baþladým yumaðý. Gerçek anlamda bir çözümleme süreci imiþ yaþamam gereken ama hiç de kolay olmadýðýný itiraf etmeliyim.

Dost ya da düþman diye bir kelime de zikretmekten imtina ediyorum zira görüp göreceðim yaþanmýþlýklarla sýnýrlý deðilmiþ. Gerçek dünyanýn yalanlarý ve benim saf kimliðim. Her nasýlsa sözüm özüm bir olduðu için bu sýfatý da artýk yadýrgamaz oldum. Durduk yerde kimseyi yere göðe sýðdýrmamak gibi bir yanýlgýda bulunmadým ömür boyu ve bu saatten sonra da deðiþmeye niyetim yok.

Ne eleþtiri ne övgü. Ne þiþen egolar ne de yerin dibine geçen insanlar.

Yazmaya baþlamamý tetikleyen çok önemli bir mefhum sayesinde zaten hayatým alt üst oldu. Somut anlamda bir iki kiþiyle paylaþýp paylaþacaðýma zaten piþman oldum. Nasýl adlandýrýrsanýz adlandýrýn ya da konumlandýrýn ne de olsa konumlandýrmak bir numaralý vazifemizdir.

Genel gidiþata ayak uyduramayan biri olarak hep ama hep soru iþaretleri ile dikildi insanlar karþýma.

Sonuçta ben de dünyalýyým. Ne Mars’tan geldim ne de boyut deðiþtirdim. Eðer farklý bir kimlik taþýyorsam ya da inanýlmaz bir istekle iyi bir þeyler yapmaya uðraþýyorsam bu beni elemeniz anlamýna gelmemeli ya da elenmem anlamýna gelmemeli her ne kadar sayýsýz kere ihanete uðramýþ olsam da özellikle dost bildiklerim tarafýmdan.

Kimlik çatýþmasý taþýmayan biri olarak ki düþünsel ve duygusal baðlamda, saf olarak addedilmenin haricinde algýlarým sayesinde insanlarý artýk çok iyi tanýyorum. Gerçekçi boyutum ve duygusal yönüm bir araya gelince her ne kadar farklý bir kombinasyon ortaya çýksa da ben buyum.

Þunu gördüm ki ömür boyu süren çabam neticesi:’’Asla hayal kurmamalý zira somut veriler bile yok olabilmekte ki bunu defalarca yaþadým.’’

Her anlamda yaþadým bunu üstelik: Gerek maddi boyutuyla gerek manevi açýlýmýyla. Zor zamanlarýnda terk edenlerin varlýksýz varlýklarý oldukça pay sahibi olmamý saðladý hayat deneyimi adý altýnda.

Ýþin özeti, neye el atýmda ruhumla ortak oldum zekâ ve becerilerime ve de çalýþma azmimle. Sonuç mu? Koca bir sýfýr hatta yutan eleman olarak sahip olduklarýmýn da çer çöp olmasý. Gerek maddi anlamda gerekse duygusal baðlamda demin de zikrettiðim gibi.

Yetilerim ve yetersizliklerim…

Ýsteklerim ve sahip olduklarým…

Sahip olamadýklarým ve þükrettiklerim…

Sevdiklerim ve benden haz etmeyen kim varsa…

Ne bayan mükemmelim ne de peri padiþahýnýn kýzýyým sadece deðerleri ve hayalleri uðruna çýrpýnan bir faniyim sizler gibi tek farkla: Tüm kavgam kendimle yoksa nefret duygusunu bile sildim lügatimden zira ne zaman nefret eðilimi yaþasam içimdeki sevgi köreldi. Bu yüzden nefret kelimesini zikretmiyorum bile. Olsa olsa uzaðýnda durduklarým ve kuru gürültü içleri fokur fokur kaynayan.

Yine de þükürler olsun ki hep uzak tuttu Rabbim kötülüklerden ve asla da elini çekmedi benden. Haricinde önem arz eden tek olgu ise ailem ve inancým. Dünyevi ve menfi ne varsa uzaðýnda durmak ise benim tercihim: belki yaratýlýþým belki öðretiler belki de Allah korkum. Eðer bu yüzdense yaþadýðým olumsuzluklar baþýmýn gözümün üstünde yeri var.

Sevmenin ve inancýn silemeyeceði olumsuzluk yok desem de sabýr ve azim tek gereken. Gerçi bir noktadan sonra gücü tükense de insanýn.

Her halükarda toparlanmak ve yeniden baþlamak sanýrým bir devinim Yaratan’ýn bizlere bahþettiði. Ýþin sýrrýný çözmek o kadar zor ki bu yüzden zamanýn akýþýna engel olmamalý her ne kadar sabýrsýz ve telaþlý olsam da.

Sevdiðim ne varsa ya da deðer verdiðim her kim ise zaten yüreðim onlarla dopdolu þu an kalemimle hasbýhal ettiðim gibi.

Pek çok yaþanmýþlýðýn, yaþama ihtimalinin olmadýðý ve yaþama dair her þeyin bir izdüþümü ayný zamanda dile getirmeye çalýþtýðým.

Sevgiyle kalýn…