Ayrýlýkla soldu bedenim düþtü yerlere

Ayrýlýk revamý kalmak varken yüreklere

Çalýnýrken hayaller yarýnlar hoyratça

Yýkýlýrken sahilde tüm düþler ayrýlýk reva mý

Zincirlerle vuslat yolunu kapatmak

Tozlu yollarý batan dikenlerle çevirmek

Sana uzanan kolu ortadan kýrmak

Ayrýlýk revamý seven gönüllere

Mecnun gibi hep gönlüne çaðladým

Gece gündüz gülmen için aðladým

Ben sana þu ömrümü gülesin diye baðladým

Terk edip gitmek revamý seven Gönül’ü

Terk ediþin bedenimi derinden yýktý

Umursamaz tavýrlarýn hanemi yaktý

Gülümsemeyen gözlerin anlamadan baktý

Biter bir gün bu yalan zamanlar

Sevda ateþi elbette yüreðini yaralar

Arar da bulamazsýn beni gözlerin aðlar

Terk edip gitmek yakýþýr mý seni seveni

Yýktýn yüzündeki tebessümü gittin

Sen gittin ama ben bittim

Sanma ki sensiz yok olup gittim

Arkanda birkaç gün gözyaþý döktüm çektim gittim

Ýçten hiç sevmedin beni öz(in)le

Yaktýn beni anlamsýz  kininle

Haydi,  sana güle güle git

Al git viran gönül sarayýmý da çek git

Ben bundan sonra onun yanýmda taþýyamam artýk

Bedenimde seven bir yürek var diyemem artýk

Sensizlik bana çok büyük bir kayýp

Senin yaptýðýnda inan çok ayýp

Sensiz birkaç gün aðladým geceleri sayýp

Unuttum seni sanma ki gidiþin artýk büyük kayýp

Sen bensizliðime yan artýk bundan sonra aðlayýp

Mehmet Aluç