İstifli, olabildiğince

Sessiz, kalabildiğimce

Gözden uzak gönülden ırak,

Koca bir yalan

Kim demişse.

Sırnaşık, müphem

Bir o kadar kaygılı

Yalan yanlış onca söylem

Gerçek dışı

Demek ki buymuş

Yokluğun tecellisi.

 

Yer göğe karışmış

Tutumsuz, bitimsiz bir serzeniş;

Duymaz bir Allah’ın kulu.

Devrik cümleler meyletmiş

Bir kere,

Yalnızlık nüksetmiş en derinde.

 

Yankılar dinmek bilmez

Gönül bu; sevgiden geçmez

Şarkı bu;

İçinde sen.

 

Bensiz müphem bir gidişat

Ne olurdu ki

Sanrılı bir eylem

Adına ömür denen.

Ya paye biçilen

Ve özümsenen…

 

Kanaat ettiğim ne varsa

İçinde hiçlik

Aslolan şu sefil varlık

Kolaysa inkar et

Adına ömür denen

Hadi konuş en baştan

Söyle, neydi günahım.

Garip bir kul nihayetinde

Çoktan meyletmiş en sessize.

 

 

( Yokluğun Tecellisi başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 5.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu