Temcit pilavý gibi tekrarlýyordu tüm yaþadýklarýný hem de en baþtan ve aralýksýz. Dönemeci idi ne de olsa yaþadýklarý nereye varacaðýný kendinin dahi bilmediði. Sabýrsýzca arþýnlamaya baþladý bekleme odasýný aldýrmaksýzýn bekleyenleri. Nohut oda bakla sofa ve bir o kadar sýcaktý o küçük daire topu topu iki odadan ibaret. Huzursuzluðu had safhada idi ister istemez kendini afiþe edip söylenirken bir yandan. Bir saatten fazladýr bekliyordu. Randevusuna sadýk kalsaydý çoktan bitmiþti iþi

Bilindik bir hikâyesi vardý Nermin’in. Sevgi dolu bir eþ ardýndan gelen bir ihanet ve birbirinden ayrý düþen bir kadýn ve bir adam. Oysa nasýl da büyük bir aþk vardý aralarýnda tabii ki ilerleyen zamanlarda alýþkanlýða geçiþ yapan bir süreç…

Ne eksiði vardý kadýnýn ne de gediði bilakis hoþ bir hatundu. Kýzýl kestane saçlarý, biçimli yüz hatlarý ve incecik fiziði ile hep güvenmiþti kendine ta ki hastalýkla tanýþana kadar. Önceleri çok önemsememiþti sýkýntýlarýný ve gelir geçer diye de geçiþtirmiþti. Altý üstü nörolojik bir yýpranma payý vücudun verdiði isyan ve tepki. Oldum olasý saðlýk delisiydi hele ki annesini kaybettikten sonra daha da evhamlý ve paranoyak bir sürece girmiþti. Kadýncaðýz ani bir kalp krizi ile kaybetmiþti hayatýný hem de hiç beklenmedik bir anda. Zaten her þeyin baþlangýcý bu beklenmedik ve ani ölümdü. Akabinde süreç hep aleyhine iþlemeye baþladý. Vücudundaki her hareket hatta iþlevsel ne varsa normal addedilen hep ama hep dikkatindeydi. Genetik olarak hastalýða yatkýn bir vücut ve ölüm ertesi geliþen ataklar…

Kocasý hiç umursamýyordu kadýnýn yaþadýklarýna ve sýk sýk da eleþtiriyordu karýsýný bir yandan küçümsüyor tabiri caizse kafa buluyordu kadýnla.

Doktorunun önerisi ile genç kadýn kýsa yürüyüþlere baþladý akabinde saðlýklý addedilen ne varsa yemeklerine katýyor ve akla gelen her karýþýmý içiyordu. Ölüm korkusu iyice yer etmiþti kafasýnda. Aldýrmaz gözükse de kocasý bayaðý sýkýlmaya baþlamýþtý kadýnýn gel-gitlerinden. Mümkün mertebe eve geç gelip kadýnla fazla vakit geçirmemeye bakýyordu.

Her ikisi de çocuk fikrine sýcak bakmamýþlardý. Sevgilerinin bölüneceði korkusu bir yandan çocuklarý fazla sevmemeleri diðer yandan bir þekilde yaþantýlarýný idame ettiriyorlardý bir yandan birbirlerine duyduklarý sevgi ve saygý eski ritmini yitirirken. Belli bir sebebi de yoktu bu soðukluðun gerçi fazla sorgulamýyorlardý da. Normalde beraberce vakit geçirirken þimdi olabildiðince uzak kalýyorlardý birbirlerinden. Nermin iç dünyasýna daldýkça adam da dýþarýda daha fazla vakit geçirir oldu. Ya iþ arkadaþlarý ile oluyor ya da tek baþýna saatlerce farklý mekânlarda oyalanýyordu. Sýrf bir araya gelmemek adýna adeta bir oyun geliþtirmiþlerdi adlandýramadýklarý.

Üstüne baþýna daha özen gösterir oldu adam. Tarzýný da oldukça deðiþtirmiþti. Tam bir angaryaydý bu olanlar Nermin için. Baþtan aþaðý parfüm kokan ilgisiz bir eþ üstelik destek yerine köstek olmaya baþlamýþ. Bu da yetmezmiþ gibi sürekli kadýný eleþtirip duruyordu. Gerek özensizliði gerek saðlýk takýntýlarý gerekse bitmek bilmez þikâyetleri. Deðil konuþmak dinlemiyordu bile serzeniþlerini.

‘’Nermin Haným…’’

‘’Evet.’’

‘’Doktor bey sizi bekliyor efendim. Ýçeri geçebilirsiniz.’’

Bir anda gerçek dünyaya döndü kadýn. Meraklý bakýþlarla onu süzenlere aldýrýþ etmeksizin bir hýþýmla çantasýný koltuktan alýp içeri geçti.

‘’Hoþ geldiniz, Nermin Haným.’’

‘’Ah, doktor bey nasýl içim içimi yiyor bir bilseniz.’’

‘’Sakin olun lütfen. Endiþe edecek hiçbir durum yok ortada.’’

‘’Olmaz mý olmaz mý doktor bey. Þikâyetlerimi kaç kez anlattým size. Bitmek bilmiyor sorunlarým. Ne derseniz yapýyorum. Düzenli egzersiz ve tüm o karýþýmlar. Ama çarpýntýlarým bitmek bilmiyor, inanýn ki. Bir elektro mu çeksek. Ne derseniz? Kan sonuçlarýný da çok merak ediyorum. Ya da tomografiye mi girsem yeni baþtan. Gerçi üç ay oldu ama ne çýkar ki bir kez tarasalar vücudumu…’’

‘’Nermin Haným rahat olun lütfen. Size güzel haberlerim var.’’

‘’Ciddi misiniz? Kolesterolüm kesin normale indi o zaman. Yoksa hormonlarým da mý normal? Sahi, þekerim kaç çýktý? Þeker yemeyi tamamen býraktým biliyor musunuz. Tuzu zaten seneler evvel çýkarmýþtým hayatýmdan. Yoksa þu yürüyüþü günde üçe mi çýkarsam?’’

‘’Fazla yormayacaksýnýz kendinizi bundan sonra.’’

‘’Ölüyorum kesin ölüyorum. Söyleyin ne kadar zamaným kaldý?’’

‘’Altý ay, efendim. Altý ay sýkýn diþinizi.’’

‘’Aman Allah’ým, o kadarcýk mý? Biliyordum, biliyordum gidici olduðumu.’’

‘’Tam tersine siz bir yere gitmiyorsunuz tam tersine bir misafir geliyor.’’

‘’Ne misafiri? Alay mý ediyorsunuz siz benimle. Hem misafir filan da aðýrlayamam. Ben size bahsetmedim ama eþimle yani eski eþimle evleri ayýrdýk. Daha doðru dürüst yerleþemedim bile yeni evime. Hem ev de çok küçük. Ayný sizin burasý gibi. Ne misafiri doktor bey?’’

‘’Ýyi de söyletmiyorsunuz ki efendim. Hamilesiniz Nermin Haným. Altý ay sonra da bebeðinizi kucaðýnýza alacaksýnýz.’’

‘’Bu nasýl olur ki? Biz eþimle boþanma aþamasýndayýz. Hem çocuk da sevmeyiz biz hiç hem de. Hele ki bu yaþtan sonra ne çocuðu efendim. Yok, yok bir yanlýþlýk var. Bakýn kaç yaþýmdayým ben. Siz ciddi misiniz?’’

‘’Tetkikler bunu gösteriyor hanýmefendi. Üstelik çok saðlýklýsýnýz bile diyebilirim ufak tefek o semptomlarý saymazsak.’’

‘’Çok mu geç kaldým peki bebeði aldýrmak için?’’

‘’Doðurmak istemiyor musunuz siz? Üstelik bunu eþinizle paylaþmadan böyle bir karara varmak ne derece doðru ve etik olabilir ki? Keþke eþiniz de gelseydi.’’

‘’O çok meþgul bir adam. Bildiðiniz gibi deðil.’’ demeye kalmadan kadýn gözyaþlarýna boðuldu. Bir anda kaybetmiþti kendini. Tamamen kontrolden çýkmýþ hüngür hüngür aðlýyordu durmaksýzýn üstelik. Yýllarca ertelediði bir karar nasýl olmuþtu da gerçeðe dönüþmüþtü. Üstelik kocasý ile yollarý tam da ayrýlma noktasýnda iken…

Doktor kutudan kâðýt mendil çýkarýp uzattýk kadýna.

‘’Aðlayýn doya doya ki çok normal bir tepki bu ve çekinmeyin de. Ýsterseniz kocanýzla ben de konuþabilirim.’’

‘’Çok ama çok kötü bir zamanlama inanýn ki çok müþkül durumdayým ben.’’

‘’Her evlilikte sorun yaþanabilir ama. Hem belli mi olur bebek fikri eþinizi de mutlu edebilir.’’

‘’Peki, her þey yolunda mý? Yani benim saðlýðým ve bebeðinki…’’

‘’Her þey kontrol altýnda ve çok saðlýklý bir gebelik yaþýyorsunuz.’’

‘’Ben eþimle konuþur ve yeniden dönerim size. Her þey için teþekkürler. Ýzninizle.’’

Son defa baktý doktorun yüzüne çýkmazdan önce:

‘’Sahi, altý ay sonra mý anne olacaðým?’’

‘’Bakýn, annelik fikrine nasýl da bir anda alýþtýnýz.’’

‘’Ýyi günler.’’ deyip attý kendini odanýn dýþarýsýna. Oldum olasý sevememiþti böylesi ortamlarý ama þükürler olsun ki saðlýklýydý ve üstüne üstük hamile.

Belli belirsiz gülümsedi. Bebek daha doðrusu ona ait bir bebek ama babasýz büyüme ihtimali olan bir bebek. Kocasýnýn sýcak bakmayacaðýný biliyordu hem yeniden bir araya gelmeleri neredeyse imkânsýzdý. Sonuç itibariyle bir baþkasýna âþýktý adam üstelik yarý yaþýnda.

‘’Düþünme bunlarý þimdi. Tadýný çýkar bu haberin sadece tadýný çýkar.’’

Farkýnda olmadan sahiplenmiþti bu bebeði ki bunu hiç de beklemezdi kendinden. Lakin gururu da el vermiyordu eþini affetmeyi. Bir araya gelmeseler bile anneliðine engel deðildi ki bu sonuçta bebek sadece onun himayesindeydi en azýndan doðuma kadar. Doðumdan sonra da tek baþýna bebeðini büyütecek kadar hali vakti de yerindeydi. Olmadý kendine bir yardýmcý tutardý ya da ablasýný çaðýrýrdý yanýna bir süreliðine olsa bile.

Tüy kadar hafiflemiþti bir anda. Ne korkular ne kaygýlar vardý artýk zihninde onu rahatsýz ve tedirgin eden. Belli ki bebek gelmeden annesine yardýmcý olmaya baþlamýþtý. Yaþadýðý þu yarým saatte hayatý nasýl da deðiþmiþti.

Her ne kadar açýk dille kendine itiraf edemese de kocasýna karþý hala bir þeyler hissediyordu. Yalnýzlýðý oldum olasý sevmemiþti hele ki evli kaldýðý süre sonrasý hiç de kolay olmayacaktý bu.

Tam araftaydý kadýn tam da dönemeçte. Vereceði karar adil olmalýydý. Bir yandan da içi içini yiyordu. Nasýl kýyardý bebeðine? Ya doðurursa sorumluluðunu nasýl üstlenecekti?

Bir anda kendini sahilde buldu kadýn. Derin düþüncelere dalmýþken ayaklarý onu nereye getirmiþti böyle. Niþanlý iken buluþtuklarý çay bahçesine gelmiþti. Son zamanlarda alýþkanlýk haline getirmiþti bunu. Ne zaman ki çýksa yürüyüþe bir bardak çay içmeden bu mekânda eve gidemez olmuþtu. Ama tek farkla… Çayýna yarenlik eden kimse yoktu yanýnda.

Masalar bomboþtu. Attý kendini en yakýn masaya. Bir sigara yakacaktý ki kýrdý sigarayý.

‘’Ne yapýyorsun sen, Nermin? Unutma hamilesin.’’

Fýrlattý sigara paketini uzaða. Belli belirsiz gülümsüyordu bir yandan týpký kocasýna ilk âþýk olduðu o günlerdeki gibi. En çok da bunu severdi adam. O masum gülüþü iri gözlerinin dahi içi gülerken. Ve çocuk yaný idi adamýn vazgeçemediði, o kahkahalarý yerli yersiz.

‘’Keþke gitmeseydin keþke yanýmda olsaydýn.’’ demesiyle doldu gözleri bir anda.

‘’Hayýr, hayýr aðlamayacaðým. Bu gün en mutlu günüm benim. Bu gün yeniden doðdum ben her ne kadar yanýmda kimse olmasa da…’’

Hava yavaþ yavaþ kararmaya baþlamýþtý. Ne kadar oturduðunu dahi bilmiyordu kafasýnda binlerce düþünce dans ederken. Ama tek kiþilik danstý bu. Ne anlatacaðý biri vardý ne de annesi yanýndaydý. Kalkmaya yeltendi ki bir gölge gördü yaný baþýnda. Gayri ihtiyari irkildi ama burnuna gelen koku o kadar tanýdýktý ki…

‘’Sen, sen…’’

‘’Biz sadece biz, üçümüz. Var mýsýn?’’