Hangi yolun yolcusu olmak ise önem arz eden varsýn binlerce yol olsun önümüzde uzayan ve varsýn eþlik eden de olmasýn… Bu kadar kolay mý bunu itiraf etmek ya da gerçek bir söylem mi. Nasýl önemli olmaz?

Tutanaklara geçirebilirsiniz aklýnýzdan tüm gerçekleri tabii ki cesaretiniz varsa.

Hadi, itiraf edin egonuzun nasýl da haþmetli olduðunu.

Keþke, ah keþke her þey bu kadar basit olsa ve keþke zaaflarýmýzý bir bir gözler önüne sersek ve azýcýk gayret sarf etsek ortak noktada buluþmak adýna.

Býrakýnýz zafiyeti bariz bir yanýlgý yaþanmakta. Az ve öz kalmýþ bir avuç insanýz nihayetinde sevmekten hicap etmeyen ve alabildiðine yalýn ve adil. Gerçi adalet kelimesi çoktan yitirdi iþlevini hem bireysel açýdan ve tüm o sosyal kabullenmelerin bir uzantýsý olarak. Kim bilir ne çok hikayeniz vardýr hakkaniyetin olmadýðýna emsal teþkil edecek. Cýlýz bir ses ne kadar çýðýrtkan olsa da sürü psikolojisi denen mefhum deðil mi sizi aciz kýlan. Býrakýnýz bilimsel yordamlarý ve istediðiniz kadar da entelektüel olun ve bir o kadar insancýl. Kimin ya da hangimizin gücü neye yetiyor ki. Yeter ki el birliði edenlerin geliþtirdikleri bir taktik mazlumu köþeye kýstýran haklý olsa da. Ama her þeye raðmen payýna düþeni yaþýyor ve ne biçilmiþse.

Kolaysa irdeleyin tüm olumsuzluklarý. Ýnanýn ki iþe yaramýyor ve yaramayacak da. Ýstediðiniz merciye gidin ve dile getirin þikâyetlerinizi hatta tüm detaylarý ile irdeleyin ve geçsin tutanaklara. Yetmez gücünüz inanýn ki yetmez. Yine de ödün vermeyin asla doðru bildiklerinizden.

Bireysel bir açýlým olmaktansa genel kabul görmüþ kural ve ritüel. Sistem de ayný biçilen kaftan da. Yanlýþlar hala yanlýþ ve doðrular zaten çoktan iþlevini kaybetmiþ.

Düzenin maliki de maðduru da olmasý gereken yerde. Ne siyasi açýdan ne de sosyolojik boyutuyla neyi deðiþtirmeye gücümüz yetti ki bu güne kadar. Her zaman için doða kanunu üzerine düþeni fazlasýyla yapýyor. Gücüne güç katan zaten esareti altýna almýþken zayýfý ve edilgeni.

Etkin ve yetkin bir yanda maðdur ve pasif kimlikler diðer yanda. Pasifize edilen onca insan aslýnda ne yanlýþa mahal vermiþ ne de aciz ama sadece sesini duyuramamakla mükellef kýlýnmýþ ezelden ebediyete. Tarihin tozlu sayfalarýnda kalmýþ baþarý hikayeleri ne yazýk ki seyrini çoktan deðiþtirdi. Güç emsali sadece maddiyat ve maskeler eþliðinde birbirini kandýran kimliksiz kimlikler. Örnekleri fazlasýyla mevcut her ne kadar itiraf edemesek de. Belki de bu yüzden söyleyecek sözün tükenmemesi belki de bu yüzden bunca güvensizlik ve belki de bu yüzden sindirilmiþlik suskun ve esefle kýnarken yanlýþý eli kolu baðlý kalan.

Ne aþk olmasý gereken noktada ne güven hak ettiði deðeri görüyor ne de güven telkin edilesi bir mefhum olmak adýna gücünü ve etkinliðini muhafaza edebilmekte.

Bir, iki, üç de deðil üstelik yaþanan hayal kýrýklýklarý ve alýnan darbeler ister bireysel anlamda ister baþka boyutlardan örnek verilse de sonsuza tekabül eden yoz ve aykýrý emsaller bir o kadar engin ve hulasa.

Bu yüzden mi pes ettik yoksa bu yüzden mi çekiliyoruz kabuðumuza?

Bir yandan hayaller kuruyoruz ve hala tuðlalarý dizmeye devam ediyoruz. Ve bir anda bir tekme ile yýkýlýyor mabedimiz ve yerle bir ediliyor kýrýlgan, naif yüreklerimiz. Oysa dokunmaya kýyamazken kökünden koparýyorlar ve solduruyorlar düþlerimizi.

Yer bulamamak belki de ya da iþgal edilmek ve yetememek yoksa yetinmemek mi…

Yetinirken kýymet bilinmemek kadar can sýkýcý ve telaffuz dahi edemezken ayan beyan ifþa edilen mahremiyet ve rencide edilen varlýklar. Varla yok arasý ne çok seçenek olduðuna inansak da sonunda anlýyoruz ki her þey bir yanýlsamadan ibaret. Nasýl ki güneþ gözümüzü kamaþtýrýyorsa bir o kadar korkuyoruz güneþe bakmaktan. Oysa o kadar yakýn ve sýcak ki ve o kadar bariz ki ýþýðý. Korkmak bu olsa gerek. Tekilden çoðula uzanan bir genelleme büyük ihtimalle yeniden maðlup düþmemek adýna. Oysaki korkular deðil mi üzerine gitmemiz gereken… Ne var ki o kadar çok üzerimize gelinirken iyice çekiliyoruz kabuðumuza.

Doðrular ve yanlýþlar el ele vermiþ ve halay çekiyor tuhaf olduðunu yadsýyamazken.

Korkular peþ peþe ve hükmediyor varlýklarýmýza yokluða yol alýrken.

Kavramlar karýþmýþ birbirine, insanlar görmez ve duymaz olmuþ. Yanýlgýlar diz boyu. Kývamýnda iken duygular bastýrýlmakta bir parçamýz olduðunu inkâr edercesine.

Nedir doðru? Nedir yanlýþ?

Öðretiler bile yitirmiþ anlamýný onca anlamsýzlýk anlam bulmuþken.

Anlam verdiðimiz ne varsa anlamsýz ve terk edilmiþ kýyýda köþede. Ýzafi onca seyrelti ve yok olmamak adýna hala mücadele verirken. Kýrýlgan olmak bile bir suç iken yaþlar deðil mi Yaratan’ýn rahmeti. Her ne kadar görmezden gelinse de. Varsýn paye versinler üzünçlerimize. Varsýn hükmetme telaþý ile çiðnensin kimliklerimiz.

Ýsimler ve vasýflar mý önem arz eden yoksa kanýksanan doðrular mý kabul edilesi her ne kadar yok sayýlsa da…