yüreğim seninken
duygularım ıslak ıslaktı göz bebeklerinde
güzeldi bir zamanlar kaldırım taşları
beklediğim köşe başları
tadı kalmadı sevmelerin
yağmurlar sen kokardı
baharlar yeşil gözlerindi
kışımda özlemlerin yeşerirdi
kanadı kırık kuştun içimde
kıyılarımda aşk fısıldardı ellerin
hasretine değdiğinde dudaklarım
rüzgar öperdi acılarımı
bendesin sanmıştım
gitmeden gitmişsin meğer
dokunmak sana kendim kadar imkansız
anlamı yok buğulu bakışlarının
götürdün gülümsemelerimi
eridim sessiz ağlamaların çığlığında
bu şehir sensiz zindanım
kalbime demir parmaklık
unutulmuş biçareyim
küf tutmuş bir sevdayım ardında bıraktığın
gittiğinde buralardan
adın silinecek
beni de toplarlar sokaklardan
tükendik artık
silinip süpürüleceğiz