Kurumaz hiç gözde yaþým,

Halim harap dertte baþým,

Dinmez acým gözde yaþým.

Ölmem yakýn aldým duyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Annem hasta kayýp babam,

Yer altýnda tüm akrabam,

Yaþamaya yetmez çabam.

Ürkek þaþkýn oldu huyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Taþlar yastýk yataðým yer,

Dünya sormaz ne içer yer,

Sarmýþ ölüm her türlü þer.

Aç susuzum görün buyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Yurdum yýkýk boydan boya,

Evim yok ki annem koya,

Hiç yatmadým doya doya.

Saðlayamam zulme uyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Esvabým yok gönlüm istir,

Düþmandaki adým; ‘pis’tir,

Sonum mezar ya hapistir.

Gaddar asrýn yorgunuyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Tanklar her gün yýktý yaktý,

Çok canlardan kan yaþ aktý,

Þer devletler kýs kýs  baktý.

Karným açtýr yok ki suyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Kalbim acýr dinmez yaram,

Babam þehit yok ki saram,

Artýk gülmek bana haram.

Acý çeker tüm beþ duyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Hüzün elem dolmuþ bend’e,

El kol kopmuþ mermi tende,

Tükenmiþim yokum ben de.

Kazýlmýþtýr çoktan kuyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Sitem kokar her bir þarkým,

Göçük sokak evim barkým,

Bir robottan yoktur farkým.

Ruhsuz asrýn kovduðuyum,

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Göremedim yardým toktan,

Ýçim yanar gamdan yoktan,

Sað deðilim öldüm çoktan.

Tüm insanlýk bilin þuyum;

Ben Gazze’nin çocuðuyum.

Seyfettin Karamýzrak