Online Üye
Online Ziyaretçi
Sesleniyorum
sokaklarıma
Kim
gülümseyen gönlünüze bu kasvetli bakışları yerleştirdi
Sokaklarımda
insanlar gülümserdi
Artan
gülümsemeler martılara yem diye atılırdı
Bu
sancılı bir buluş yok oluş
Sessizliğin
kasvetli adımları kaldırımları parçalamış
Utanarak
bakar kitapların arasında mısralar
Kulvar
değiştiren düşüncelerde kan kokar vıcık vıcık
Bir
köfte ekmek arasında sunulur bu cacık olmayan cacık
Herkes
olmuş düşünce celladı
Elinde
balta istediği yerde kesmek için düşünceleri bekler
Ey
sokaklar sizler bir zamanlar ne mutluydunuz
Mutlulukla
üstünüzde döşenmiş
Arnavut
kaldırımında yürürlerdi insanlar
Artan
gülümsemeler martılara yem diye atılırdı
Şimdi
herkesin omuzunda kapkara bir tabut
İçine
sokmak için ceset toplar
Ceset
bulamazsa
Kör
düşüncelerle ölümü koklatır
Yine
ceset toplar
Mehmet
Aluç