Yaþlý Dilek Aðacýnýn Hikayesi

Kýzýl Sonbahardý, dallarýnda çaputlar baðlýydý yaþlý ve yorgun aðacýn.

Hayat kadar zor tutunmuþtu kökleri ve gölgesindeydi bir yamacýn.

Renk renk çaputlardý, renk renk dilekler, sevdalarý ve umutlarýydý,

Bir parça çaput kadar aciz,   imkânsýz kadar noksan olan hayatlarýn.

Gün olur dert dinler, gözyaþlarýna yaðmurlarýn altýnda eþlik ederdi,

Karlar yaðardý, buz olurdu, çaputlarýný saklar, yalnýz kalýr beklerdi,

Bilirdi, yaðan karlar gibi deðildi, insanlarý dallarýna dilekler getirirdi.

Olgun, sakin, sessiz, huzurlu, yaþlý, naçiz ve sabýrla bir bekleyendi,

Sanki o, her dileyen, her umut eden, her bekleyenle birdi, birlikteydi.

Bir gün, bir gece yaðan yaðmurun üstünden bir yýldýrým düþe geldi,

Yaðmura raðmen alev aldý önce çaputlarý sonra yaþlanmýþ narin dallarý,

Gecenin zifiri karanlýðý aydýnlandý, alevleriyle yaþlý aðacýn, sýzladý kökleri.

Çaresizce yanýyordu renk renk çaputlar, renk renk dilekler ve umutlar,

Çaresizce yitiyordu emanetleri, çaputlar kadar aciz, noksan hayatlarýn.

Ateþin kývýlcýmlarý, kývýlcýmlarýn sesleri yaðmurla, suyla alay ediyordu,

Öyle ya, yaðmur deðil miydi yýldýrýmý davet eden, çaðýran kor ateþi?

Yaðmur iþitti bu sitemi, önce bir rüzgâr ardýndan sanki gökler delindi.

Söndü yanan dallarý,  karýþtý sele, yanmýþ çaputlarýn, yapraklarýn külleri.

Gövdesini sarmadan söndü, kalmadý ne bir kývýlcým ne de külden izleri.

Yaðmur dindi, rüzgâr durdu, karanlýk vedalaþtý ve kýzýl bir sabah geldi,

O karanlýk, o zalim kara gece almýþtý, çalmýþtý çaputlarýný, yapraklarýný.

O renk renk çaputlar, renk renk dilekler, sevdalarý ve umutlarýydý,

Bir parça çaput kadar aciz, imkânsýz kadar noksan kalmýþ hayatlarýn.

Güneþ yükseldi en tepeye ve güneþ gibi çýrýlçýplaktý, acizdi dilek aðacý.

Gelir miydi artýk insanlar, ümit verebilir miydi artýk kýrýlgan dallarý?

Daha fazla anladý, daha fazla hissetti, aciz çaputlarda saklý insanlarý,

Bir dilek diledi, bir çaput kadar aciz, imkânsýz kadar noksan dilek aðacý.

Olgun, sakin, sessiz, huzurlu, yaþlý, naçiz ve sabýrla dileðini bekledi.

Küçük bir kýz çocuðu gözüktü, geçtiði çiçeklerin arasýnda en güzeliydi,

Elinde kýrmýzý bir çaput sallanýyordu, üzerindeydi ýlýk rüzgârýn elleri,

Aðacýn yanýna geldi, minik ayaklarýyla yakýndaki bir taþýn üstüne çýktý,

Uzandý yaþlý aðacýn yaþlý dallarýna ve çaputunu baðladý, sýkýca düðümledi.

Sonra güzel yüzü ve gülen gözleriyle baktý astýðý çaputa, uzun uzun seyretti,

Minicik sesiyle bir þeyler diledi,  sonra sevinçle, oyunla koþarak uzaklaþtý.

Þimdi yeniden, dallarýnda bir kýrmýzý çaput baðlýydý yaþlý ve yorgun aðacýn,

Ve yeniden olgun, sakin, sessiz, huzurlu, yaþlý, naçiz ve sabýrla bir bekleyendi,