Günün tasvirini yapmak ise düþen payýma seçenekleri dizdim sýrasýyla.

Dostluðun tanýmýný yapmak gerektiðinde bir kez daha kifayetsiz kaldým. Mesafeleri geçirdim gözümün önünden. Uzak diyarlarýn gönle yakýn yoldaþlarý bir yanýmda ve ellerim avuçlarýnda derken sýðýntý yalnýzlýðýma baktým uzaktan kalabalýk ve yaný baþýmda dev balonlar ardý ardýna sönen bir yandan þiþerken egolar.

Ne taný koyabildim ne de derman oldum.

Dert bildiðim ne varsa bu sefer demledim tüm acýlarý. Kala kala posasý kaldý duru bir suyun nezdinde aydýnlýk iken o çocuk yaným.

Bu sefer eþleþti sýfatlar istemsiz ve bir o kadar izafi.

Duyduklarýmý tek tek yazdým deftere ve o eþ güdümlü söz sahiplerinin yanýna sayýsýz çentik attým.

Alacalý bulacalý kimlikler saðdýcý iken nefretin uzak durdum durabildiðim kadar.

Sýðýndým gölgelere mermer kadar soðuk ruhlar çoktan gömülmüþ iken ahitlere.

Gülmekse en yakýþan…

Yaþsa en alasý ve avuç avuç ýslatan hiç mi hiç hicap etmediðim. Ben ki umarsýzým yaþadýðým ne varsa gülüp geçtim bu sefer üzünçlerimi karanlýk ruhlarýna katýk yapanlara hayretle tanýk oldum.

Ne bir gölgeyim ne de ruhsuz bir beden.

Ne bir ruhum bedenine hapsolmuþ ne de derdindeyim dünya malýnýn. Telaþým engin en az düþlerim kadar.

Düþlerim rengârenk en az gökkuþaðý kadar.

Yol bildim umudu.

Kötü bildim yalaný.

Suç bildim sevmeyi

Ah ettim dün gece.

Ve erdiðimde güne, doðdum yeniden.

Ne parselledim umudu ne de yenik düþtüm karanlýða.

Gülmekse en alasý, gülümsemek ise ardý arkasý kesilmeyen aðlak ve mýzýkçý yaným her daim nöbette en az yaþlarým kadar ki hayatýn anlamý ve duygularýmýn en bariz kýrýlganlýðý bir yandan depreþirken açýk yaralar saklamak adýna cebelleþsem de.

Gün devinirken özlemleri de týktým heybenin en dibine.

Delik torbamdan çakýl taþlarý serptim ardým sýra kaybolmamak adýna.

Ne çare ki çoktan kaybolmuþum annemin elini býraktýðým an. Bunun bile bir suç olduðunu yeni öðrendim ve pek çok duygunun ve eylemin yadýrgandýðýný.

Umurumda mý peki? Ne deðiþir ki umurumda olsun olmasýn.

Ne geçerse yüreðimden sadece Yaratan ile paylaþtým. Paylaþýmýn bile bir suç unsuru olduðunu görmek içler acýsý.

Sevmeyi öðrenmedim ki zira bir parçamdý kendimi bildim bileli.

Ne bir sýnýfa dâhil olmak ne de boyunduruðuna girmek harici güçlerin. Varsa yoksa aralýksýz konuþan iç sesim. Tanrým, aralýksýz konuþan ne varsa tüketmek adýna sözcükleri ki o sözcükler her bir derdin dermaný ve katýk yaparken huzuru emsalsiz tedirginliðim sýk sýk nüksetse de.

Anlamak adýna yoruldum, anlatmak ise aralýksýz ve virgülsüz her bir cümle her ne kadar karþýlýðýný alamasam da akabinde.

Vicdanýmý yastýk yaptým yapalý düþlerim bile belli tanýlarla ve mesafelerle çizmiþ sýnýrlarýný. Bilinçaltýmýn özverisi olsa olsa her ne kadar bilinç dýþý istemlerim olsa da. Yine de kula kulluk yapmayý öðrenemedim gitti. Zaten bu deðil mi beni özgür kýlan kanatlarýmý serbest býrakan ve firarda iken yürek.

Görmedim ya da duymadým, deme hakkým hatta zorunluluðum olsa da can çekiþirken sözcükler eþ güdümlü hicranla yakmaktansa yanmak ve kýrýlmak kerelerce he ne kadar muhalif kimliðim yadsýyamasa da çoðu gerçeði.

Eleþtirmekten hep imtina etmiþimdir gel gör ki açýðýmý arayan sýra dýþý varlýklar rollerine sadýk ve en iyi aktörlere taþ çýkaran. Bir resitalin kýdemli oyuncularý taraf tutmadýðým taraflarýnca örselenip yaftalansam da.

Ne bir mazeret ne de kýyasýya bir mücadele sadece ayakta kalmak adýna muzdarip olduðum ne varsa gömmek en derine ve havale etmek Ýlahi Güce.

Ahkâm kesmek ne haddime ama deðer verip un ufak parçalara ayrýlmak maruz kaldýðým.

Ne sýradan bir serzeniþ ne de sýra dýþý bir söylem. Sadece gerçeklerin ve deðerlerin göz ardý edildiði ve insanlýk adýna makbul olan duygularýn çiðnendiði.

Yalýtýmýn anlamsýzlýðý ve garip bir þekilde acýlarýn mutlandýrdýðý. Garip bir duygu ve eþsiz bir varsayým yarýna çýkma ihtimalinin hala mevcut olmasý.

Belki de sizinle dalga geçen hayata attýðýnýz bir çalým anlatmada yetersiz kaldýðým zira yaþamýn tüm karmaþasý ve yaþanan o kaos akla zarar.

Ýhtiva eden ne varsa hayatýn mükellef kýldýðý ve haricinde tutulduðum her ne ise kaderimde yaþadýðým o dejavu.

Bir o kadar keyif aldýðým... Mazoþist bir tutum belki de psikolojideki karþýlýðý en azýndan megaloman ve benmerkezci olmaktan kat ve kat üstün.

Zafiyet ise üzünç, çoðunun gözünde geçtim tutanaklara çoktan temyize gitmemin þart olduðu.

Hâkim de savcý da benim ve en iyi avukat, benliðime sahip çýkmýþken ve tüm o öðretiler nasýl da kazýnmýþken zihnime.

Hatalarým bana dair doðruyu bulmak adýna cebelleþirken yanlýþ ve tutarsýz düzenekle.

Raðbet görmek ise tek maharet, sýð olmaktansa varsýn enginlerde kulaç atayým.