Bir gün daha erdi nihayete

Adım adım uzaklaşırken dünden

Kifayetsiz bir sanrı esir almışken bedenimi

Nasıl katıksız ve nasıl duyarsızım

Nasıl durağan

Oysa fırtınalar kopmakta içimde

Bihabersin ve bihaberim

Yoksunluğundan tüm muhalif duyguların,

Varla yok arası

Dün ile yarın kesişirken gün ortası.

Yorgunum ve ıslak gözlerim

Yılgınım fazlasıyla

Muzdarip olsam da yalnızlık

Bükerken belimi.

Katıksızım, sensizim, susuzum

Çok yoksunum ne çok hem de;

Evet, varla yok arası bir düşüm nihayetinde

Hadi, düş artık yakamdan

Sefil yalnızlık.

Kaçıncı beste, kaçıncı güfte

Son şarkı çalan duydun mu

Ne fark eder söyle,

Rehaveti çökmüş bir kere gözlere

Duyumsadığım, duyumsattığın

Günbegün yalıtılmış düşlere gebe

İken zaman ve mekânsız varlığım

Kayıp giderken

Hicap ettiğim şu garip devran.

Varla yok arası sakil ne varsa

Yeter ki dursun uzağımda

Sadece ben, bana dair

Eksiltisi ne ise

Elbet unutur giderim

Unutulmanın ertesi

Kâfir bir düşüm neticede

Asla vücut bulmayacak bir gölge

Giden gölgenin ardından…